Het gebruik van chemische wapens is slechts een een excuus, niet de reden. De Washington Post
kwam gisteren met een mooie scoop over president Obamas aankondiging dat hij zich vanaf nu actiever met de Syrische oorlog zal bemoeien. U weet wat hij opgaf als reden: Bashar al-Assads troepen zouden chemische wapens hebben ingezet. Daarom moet Amerika de 'rebellen' wel bewapenen en mogelijkerwijs op andere manieren helpen.
Ja, ja, Obama als de principiële man die zijn woorden nakomt.
Een mooi verhaal natuurlijk... alleen is het wel een beetje jammer dat de Washington Post daar gisteren gehakt van maakte. Volgens die krant heeft Obama namelijk al in april besloten om de rebellen te steunen. En nee, toen was er nog geen enkele reden om te denken dat Assad chemische wapens zou hebben gebruikt of dat in de nabije toekomst zou gaan doen.
The White House said the final push came this week after U.S. intelligence agencies concluded with high certainty that Syrian President Bashar al-Assads forces had used chemical weapons against the rebels. But U.S. officials said that the determination to send weapons had been made weeks ago and that the chemical weapons finding provided fresh justification to act.
De mogelijke inzet van chemische wapens (ik schrijf 'mogelijk' omdat ik er allerminst van overtuigd ben dat Obamas verhaal klopt) is dus niet de reden dat Obama zich ermee wil bemoeien, maar een excuus. Hij had een aanleiding nodig om dergelijke steun te kunnen verkopen aan de Amerikaanse kiezer. Die denkt hij nu te hebben gevonden. Vervolgens heeft hij opeens haast omdat hij vooral niet wil dat critici de tijd krijgen om hun eigen onderzoek te verrichten. Ze konden dan immers weleens tot andere conclusies kunnen komen dan de Amerikaanse president. Dat moet je natuurlijk niet willen.
Amerika speelt hier een bijzonder gevaarlijk spel. Aan de ene kant wil men duidelijk Iran isoleren en uiteindelijk buitenspel zetten, maar aan de andere kant zorgt dat ervoor dat de macht van de Saoedis en andere radicale soennieten enorm toeneemt. Laten we niet vergeten dat het geen Iraanse sjiieten, maar Arabische soennieten waren die het World Trade Center en het Pentagon opbliezen, én die aanvallen hebben uitgevoerd in Spanje en Groot-Brittannië.
Daar komt bij dat de macht van Saoedi-Arabië in de afgelopen jaren al veel te groot is geworden. Hun invloedssfeer is uitgebreid tot bijna de hele soennitische wereld, inclusief landen die tot voor kort bekend stonden als 'gematigd islamitisch', zoals Indonesië.
Is het werkelijk zo snugger om één vijand te kapot te maken, alleen maar om te eindigen met een tweede vijand die veel sterker is?