Belgische toestanden voor de Grieken

Ze hebben het er écht voor elkaar hoor, die Grieken. Eerst de economie tot een verschrikkelijke puinhoop reduceren en nu ook nog hun landelijke politiek tot op Belgisch niveau verpulveren.

Had premier Rutte het toch eventjes lelijk bij het verkeerde eind toen hij voorspelde dat er in Nederland Belgische toestanden zouden gaan ontstaan op het moment dat Nederland geen rechtse meerderheid zou verkiezen in de Eerste Kamer. De schade bleek mee te vallen. Samen met de SGP vormt de gedoogcoalitie nu een hecht gezelschap en kan het eerste kabinet-Rutte door met regeren - en missionair! De economie wordt langzaam maar zeker op orde gebracht en de politieke malaise aangericht door de twee grootste volkspartijen is geruimd - de ene volkspartij ziet tandeloos toe vanuit de oppositie, de andere is in de bijrijdersstoel gedwongen.

Hoe anders gaat het er daar aan toe in Griekenland. Ik hoef hier niet te betogen dat ze daar een heel groot economisch probleem hebben, want u leest vast ook de krant (en De Dagelijkse Standaard, uiteraard). Of het aanpakken ervan op de juiste manier verloopt, daar verschillen de meningen over. Steekt Europa niet teveel haar nek uit voor dat frauleuze zooitje? Zijn we niet bezig de euro op te blazen?

Bij beide vragen is het antwoord zeker niet overwegend ontkennend, maar de EU doet tenminste haar best om Griekenland te helpen. Met Papandreou stevig aan het roer daar was er ook een zekere garantie dat wat de EU besloot doorgang zou vinden in de eilandenrepubliek.

Daarna echter begon de exodus van PASOK-parlementsleden. Inmiddels zijn er al acht dissidenten die zich hebben afgesplitst van de regeringspartij, waardoor er nog maar een marginale meerderheid is voor de Griekse coalitie. Papandreou zag zijn positie wankelen en begon vreemd te handelen. Na wat politieke proefballonnetjes op te hebben gegooid over referenda en aftreden had hij dan een deal: hij ging onderhandelen over een nieuwe coalitie voor Griekenland. En dat gaat niet zonder de gebruikelijke kleerscheuren. Sterker nog: er ontstaan tien keer zoveel kleerscheuren.

Papandreou en z'n voornaamste tegenstander, de Conservatieven, gaan nu al een aantal dagen rollebollend over straat. Nieuwe verkiezingen, willen de laatste, maar blijven regeren wil Papandreou. De onderhandelingen zitten nu al een aantal dagen in een stalemate en de eerste 'oplossingsdeskundige' is al uit de hoge hoed getoverd: de (ceremoniële) president van Griekenland. In België hadden ze zo'n persoon de naam van 'bemiddelaar,' 'verduidelijkaar,' 'preformateur,' of 'onderhandelaar' gegeven.

Hoe dan ook, dit politieke gekrakeel doet het oplossen van een economische crisis natuurlijk geen goed. Politici die bezig zijn elkaar de tent uit te vechten zijn niet bezig economisch puin te ruimen. Bovendien zijn politiek instabiele landen niet echt aantrekkelijk voor nieuwe investeerders en ook kredietratingsbureaus weten er wel raad mee: downgraden die hap. Nu heeft Griekenland het voordeel dat ze al de allerlaagste status hebben bij Moody's, S&P en noem maar op. Dieper kunnen ze al niet meer zinken bij die lui.

Maar wel in Europa. België heeft nog redelijk wat geld in kas en kan zich al anderhalf jaar ook zonder regering redelijk aardig redden. Griekenland daarentegen zit in zak en as. Economie een bende, politiek ook al een rommel. Iedereen en z'n moeder staakt. Corruptie tiert er nog immer welig: kortom, de anarchie is de werkelijke baas in Griekenland.

Misschien kan Yves Leterme een kleine delegatie naar Athene sturen. Om de Grieken te leren hoe ze geregeerd kunnen worden en ordelijk over kunnen komen terwijl ze geen werkelijke regering hebben. Dat zou een stuk schelen.