Deze week vindt de G20 plaats in Osaka, Japan, en premier Mark Rutte sprak met Bloomberg over de kopzorgen rondom de begrotingsproblemen van Europese lidstaten. Rutte vindt het terecht dat de Europese Commissie een 'excessive deficit procedure' start tegenover Italië. De
'excessive deficit procedures' waaraan Spanje en
Italië worden onderworpen houdt het volgende in: wanneer een
EU-lidstaat langere tijd niet voldoet aan de afspraken van het
Europese stabiliteit- en groeipact dan mag de Europese Commissie een procedure starten en in het ergste geval sancties opleggen om begrotingsdiscipline af te dwingen. In de afgelopen 10 jaar bleek de Commissie niet erg succesvol gezien de huidige macro-economische cijfers van Italië.
Rutte hamert in de video nogmaals op het belang van het principe 'afspraak is afspraak' en zegt het volgende over de procedure tegen Rome:
"Italië doet het niet, maar we moeten de Euromunt sterk houden en de Commissie moet ingrijpen."
De juridische basis voor de gestarte procedure is het
Verdrag van Maastricht. Officieel zijn er twee criteria voor het starten van de procedure en het Italië van Matteo Salvini voldoet aan beiden.
Momenteel is het de verwachting dat Italië een
tekort van ruim 3,5% gaat noteren in 2020. Ook is het de verwachting dat de Italiaanse economische groei verder vertraagt naar 0,1% per jaar. Ook qua staatsschuld maken de Italianen het al jaren erg bont: de afgesproken verhouding staatsschuld/BNI van 60% wordt door
Italië rijkelijk overschreden met 132%.
Ingrijpen is dus zeker noodzakelijk, maar tevens rijkelijk laat.
Er had veel eerder ingegrepen moeten worden op de Italiaanse begroting. Zeker gezien het feit dat diverse Europese landen
in een recessie dreigen te raken. Als de economische groei verder vertraagt dan gaat de EU het lastig krijgen om de begrotingen van EU-lidstaten op orde te houden. Zeker omdat het in tijden van 'economische voorspoed' ook al niet lukt.