Klimaatneutrale doch vrouwonvriendelijke energievoorziening
Onder de titel, 'Alleen welvaart helpt tegen de opwarming van de aarde', publiceerde Marco Visscher een artikel op Podium van Trouw, dat kritisch was ten aanzien van het huidige klimaatbeleid.
Door de jaren heen hebben vele klimaatsceptici getracht de alarmistische opstelling van Trouw en andere landelijke dagbladen ten aanzien van het klimaat om te buigen door inzending van kritische bijdragen. Maar er was geen doorkomen aan. Steeds werden deze bijdragen met allerlei smoezen afgewezen. Voor vrome broeikasgelovigen geldt immers: 'Don't confuse us with the facts, we have made up our minds.' Door deze stelselmatige obstructie waren de reguliere media medeplichtig aan het in stand houden van de opwarmingshype. Daardoor hebben zij bijgedragen aan een publiek opinieklimaat dat positief stond ten aanzien van een klimaatbeleid, dat ons inmiddels vele tientallen miljarden heeft gekost, zonder dat daar ook maar enig tastbaar klimaateffect tegenover staat.
Dat het nu toch aan
Marco Visscher, hoofdredacteur van Ode, is gelukt om tot Trouw door te dringen, is misschien toe te schrijven aan het feit dat hij vroeger als journalist bij die krant heeft gewerkt en dus nog de juiste nestgeur bij zich draagt. Tja, zo gaan die dingen.
Het is misschien flauw om de titel van het stuk de bekritiseren. Immers, het is heel gebruikelijk dat de auteur daarvoor niet zelf verantwoordelijk is, maar een redacteur die niet noodzakelijkerwijs verstand heeft van de materie die in het betrokken artikel aan de orde wordt gesteld. Dat laatste was hier duidelijk het geval. Immers de opwarming van de aarde is al zo'n tien jaar geleden gestopt en de toekomstige opwarming bestaat alleen maar in de virtuële werkelijkheid van de klimaatmodellen, waar Moeder Natuur zich kennelijk niet zo veel van aantrekt.
Maar los daarvan bevat het artikel van Marco Visscher veel verstandige taal:
Marco Visscher:
Alleen welvaart helpt tegen de opwarming van de aarde.
Afspraken om CO2 te verminderen zijn onzinnig. Zorg dat arme landen rijk genoeg zijn om dammen te bouwen.
Opgezweept door klimaatwetenschappers en milieuactivisten zijn de politieke leiders naar Mexico gereisd voor alweer een klimaattop. Ze hebben één ambitie: een bindend akkoord over de afname in de uitstoot van broeikasgassen. Maar ze maken een denkfout.
Als een probleem wordt veroorzaakt door de uitstoot van broeikasgassen, betekent dat nog niet dat de oplossing is om die uitstoot te verlagen. Integendeel, zon verlaging is volstrekt onhaalbaar en al helemaal niet wenselijk.
Sinds de lidstaten van de Verenigde Naties in 1992 afspraken de uitstoot van broeikasgassen terug te dringen, zijn talrijke, vruchteloze pogingen ondernomen om die woorden om te zetten in daden.
Dit jaar zullen ze het opnieuw niet eens worden. Landen als China of Brazilië die in voorbije jaren flink hebben bijgedragen aan die uitstoot zien er niets in om een rem te zetten op hun onstuimige ontwikkeling. Arme landen tonen evenmin bereidheid. Ze wijzen er fijntjes op dat het probleem niet door hen is veroorzaakt. Geef ze eens ongelijk.
Intussen beweren activisten graag dat ontwikkelingslanden het kwetsbaarst zijn voor de verwachte toename van overstromingen, droogtes en orkanen. Juist daarom moet volgens hen de uitstoot van broeikasgassen dringend omlaag. Hoe naïef!
Arme landen zijn inderdaad kwetsbaarder niet omdat ze meer natuurrampen te verwerken zouden krijgen, maar omdat ze arm zijn. Ze hebben onvoldoende middelen om zich tegen de ramp te wapenen.
En in diezelfde trant gaat de auteur verder. En dat allemaal in Trouw!
Hij concludeert:
De dagelijkse werkelijkheid van miljarden mensen wordt gevormd door armoede, ziekte en dood. Klimaatverandering is voor hen geen urgente bedreiging. Het is schandalig om van ontwikkelingslanden te verlangen dat ze hun groei afremmen voor de bestrijding van een voor de toekomst voorzien probleem. ...
Zou het gezonde verstand dan toch zo langzamerhand zegevieren over de klimaathysterie?