"We hebben behoefte aan politici met liefde voor de publieke zaak."
Als er zoiets bestaat als een politieke tegenhanger van "
whatever" dan hoort die titel toe te komen aan opmerkingen als "we moeten politici hebben met liefde voor de publieke zaak." Het is zo'n opmerking waar je niets mee kan. Ja, ja, daar hebben we eigenlijk wel behoefte aan, maar nee, dat soort politici zie je in de werkelijkheid bijna nooit.
Het gaat immers om macht, niets anders.
Helaas wordt een dergelijke opmerking dit keer gemaakt door één van mijn favoriete en meest gerespecteerde columnisten, te weten Afshin Ellian.
Die schrijft vandaag op de website van Elsevier: Nederlandse politici zouden een voorbeeld moeten nemen aan Michael Bloomberg. De oud-burgemeester wilde niet zichzelf, maar zijn stad verrijken. Jammer genoeg maakt onze politieke cultuur zo'n houding onmogelijk.
Wat blijkt namelijk? Bloomberg zette mooie bouwprojecten op, pakte de criminaliteit aan en - oh, wat een schok - gaf ook nog bakken met privé-geld uit aan 'goede doelen.' Zoals Ellian schrijft:
Bloomberg gaf tijdens zijn burgemeesterschap bijna 730 miljoen dollar van zijn privévermogen uit aan goede doelen, onder andere om de leefbaarheid in zijn stad voor de kwetsbare groepen te verbeteren. Met het geld ontwikkelde hij ook projecten die nuttig waren voor de stad.
Dat deed hij, beweert Ellian, niet voor PR-doeleinden, want we komen er nu pas achter. Daarnaast ontving hij slechts 1 dollar per jaar aan salaris, terwijl de burgemeester van New York feitelijk recht heeft op 2,7 miljoen dollar. Dat is nogal een verschil.
Leuk natuurlijk, maar niets van dat alles betekent dat Bloomberg a) niet van de macht hield en b) een fantastische burgemeester was.
Ellian vergeet er namelijk bij te vermelden dat Bloomberg de macht van de lokale overheid steeds groter heeft gemaakt. Hij is er verantwoordelijk voor dat New Yorkers bijna niet meer in staat zijn om te roken. Zij die dat wel doen worden met de nek aangekeken en gezien als een soort van achterlijke overblijfselen uit
een achterlijke tijd. During the Bloomberg era, the city has banned smoking in public places, raised the age for buying smokes from 18 to 21, hiked tobacco taxes and limited price discounts.
En dat was niet alles. Bloomberg staat er namelijk om bekend dat hij werkelijk
alles beter weet. Ja, zelfs als het gaat om hoeveel liter frisdrank New Yorkers
mogen drinken: A limit on soft drink size was to have taken place on March 12, 2013, in New York City. The law, passed by eight members of the city's mayoral-appointed health board with one member abstaining, intended to prohibit the sale of many sweetened drinks more than 16 ounces (0.5 liters) in volume.[1] Under the plan, all restaurants, fast-food joints, delis, movie theaters, sports stadiums and food carts would be barred from selling sugar-sweetened drinks in cups larger than 16 ounces (473 ml).
Godzijdank verzetten verschillende rechters zich tegen de ban, maar toch: Bloomberg probeerde de vrijheid van New Yorkers wéér aan banden te leggen.
Zo kan ik nog wel even doorgaan. Als er één burgemeester is/was die op kritiek moet kunnen rekenen van rechts, dan is het meneer Bloomberg wel. Het is heel aardig dat hij veel geld weggeeft, maar blijkbaar voedt hij zijn lust voor macht op andere manieren: door zichzelf steeds meer macht toe te kennen over het privéleven van burgers. Dat geld kan 'm verder gestolen worden - niet zo raar, aangezien we het hier over een miljardair hebben.
Jammer dat Ellian dat niet doorziet en de vergissing begaat door Bloomberg voor te stellen als een 'man met liefde voor de publieke zaak.' Die man heeft eerst en vooral liefde voor zijn eigen macht, al het andere komt daarna pas aan bod.
