Achterkamertjes? Jan Roos moet er niet aan denken: 'Verwijder me uit de Kamer als ik beroepspoliticus word!'

Elke vier jaar - nou ja, elke periode die in theorie zo lang zou moeten duren - is het weer hetzelfde riedeltje. Een hele hoop nieuwe partijen melden zich om een felbegeerde zetel te behalen in ons parlement, meestal met beperkt succes. De meeste nieuwe partijen zijn dan ook one-issue partijen die misschien aantrekkelijk zijn voor mensen die dat ene onderwerp heel belangrijk vinden - zoals de Vrijzinnige Partij en haar basisinkomen - maar voor de rest van Nederland zijn die doorgaans niet zo boeiend. Het is dan ook niet heel verrassend dat veel van de mainstream media nieuwe partijen met argusogen bekijken, zeker met het oog op het in standhouden van de status quo die het partijkartel en die gelieerde media eigenlijk wel prima vinden.

Eens in de zoveel tijd staan er echter partijen op met een programma dat niet alleen bestaat uit meer dan één issue, maar ook gewoon voorstellen levert waar dit land wat aan heeft. Deze verkiezingen zijn dat wat mij betreft VNL en FvD, die inmiddels ook door traditionele media steeds minder genegeerd kunnen worden. Dat blijkt wel uit het feit dat lijsttrekker Jan Roos (VNL) steeds vaker gehoord wordt bij uiteenlopende media: deze keer mocht hij zijn ideeën verkondigen tijdens een interview met Elsevier.

Daarbij kwamen de vanzelfsprekende onderwerpen voorbij: waar staat de partij voor - want we doen toch nog even alsof we geen idee hebben - en waar mag eindelijk eens meer geld naartoe? Daar had Roos stuk voor stuk prima antwoorden op ("Simpel, dat gaat naar veiligheid. De politiek heeft defensie helemaal uitgehold. Als er bezuinigd moest worden, werd er weer een miljardje bij defensie afgehaald.") maar het meest veelzeggende kwam toch wel op de vraag: "Waar mag de kiezer u in 2021 op afrekenen?" Dan had hij natuurlijk veel kunnen zeggen: als hij zijn best niet had gedaan om de standpunten van de partij in beleid om te zetten, of als hij in de Kamer een draaikont eerste klas zou blijken. Dat blijkt echter allemaal bijzaak, want één ding staat bij Roos voorop: zijn rechte rug. Zijn eigen woorden zeggen eigenlijk alles al:

Jawel: als hij de naam van zijn partij niet meer waarmaakt (de partij heet immers zo omdat het voor Nederland werkt, aldus Roos) dan hoeft het voor hem allemaal niet meer en mag men hem meteen uit de Kamer slingeren. En daar heeft hij natuurlijk een prima punt: natuurlijk is het niet mogelijk om geheel alles voor de schermen voor elkaar te krijgen - soms moet je nu eenmaal compromissen sluiten om verder te komen - maar dat is iets anders dan geheel tegen je principes in de meest dubieuze deals in achterkamertjes smeden. En hoewel we nog maar moeten zien hoe de rest van de Tweede Kamer aan zal kijken tegen een politicus met zo'n rechte rug is in ieder geval één ding duidelijk: dit is, in tegenstelling tot het gros van hen, een man die zijn principes niet snel zal verloochenen!