Column Frits Bosch: Afghanistan is weer Taliban-land geworden

Afghanistan is in korte tijd weer Taliban country geworden. Welke conclusies moeten we trekken? Tien punten.

1. Het Afghaanse leger is geen knip voor z’n neus waard gebleken. Zegt dat wat over de mentaliteit van hen of waren ze heimelijk Taliban fan? Nee. Nu blijkt dat in de laatste 20 jaar tijdens Amerikaans bewind, de politieke macht steeds meer naar Kabul is verschoven, weg in de locale regio’s.

Afghanistan is opgebouwd uit een stammen gemeenschap. Dus deze verschuiving heeft in de regio kwaad bloed gezet. De Taliban, sterk in de regio, heeft daar handig gebruik van gemaakt in contact met locale legereenheden in Afghanistan: “geef je over en wij zullen je familie sparen”. En zo geschiedde. Hier komt het schrijnende gebrek aan inzicht van de VS in de locale verhoudingen naar voren. Het was David tegen Goliath, maar David wint weer want hij is slimmer;

2. Het presidentschap van Joe Biden is geschaad en de reputatie van de VS erbij. Biden ging er prat op dat hij vooral sterk is in zijn buitenlands beleid. Hij heeft gefaald door zonder overleg veel te snel het land te verlaten. Opvallend is dat deze Democraat door de mainstream media aangevallen wordt hierover;

3. Met de VS trekt het westen zich verder terug uit conflictrijke gebieden met een onuitgesproken “zoek het zelf maar uit”; Het Westen heeft zwaar gezichtsverlies geleden;

4. Oostenrijk wil geen Afghaanse vluchtelingen opnemen, “opvang in de regio”. Duitsland neemt tien duizend op. Er lijkt een structureel terughoudender EU vluchtelingen beleid op til; even het vluchtelingenverdrag aanpassen svp. Dat wordt wel tijd.

5. Onze regering zag de val van Afghanistan door de Taliban niet aankomen zei demissionair minister Sigrid Kaag. Ze was noodgedwongen eerlijk, maar van haar beloofde “nieuw leiderschap” blijft niets over. Integendeel, dilettantisme is troef. Zij begrijpt weinig van Nederland, maar dat was bekend. Maar nu blijkt dat ze ook weinig begrijpt van het buitenland. Het zou juist haar “sterke kant” zijn. Kaag slaagt niet voor deze toets. We hebben dus niets aan haar.

6. Taliban, IS en Al-Qaida leggen de strijdbijl bij. Is dat slecht nieuws voor het Westen qua terrorisme? “Abwarten und Tee trinken”, maar prettig is anders…

7. China krijgt dit straatarme land in de schoot geworpen. CCP moet wel oppassen met Oeigoeren in concentratiekampen in de achtertuin.

8. Rusland toont zich vrolijk over de Taliban en diens succes in Afghanistan. De kaarten in deze regio, waar voorheen Fransen en Britten heer en meester waren, worden opnieuw geschud;

9. De ontwikkeling past is een veel bredere opmars van de fundamentalistische islam. Jihadisten zijn ‘all over the place’ in Afrika, zoals in Mali, Burkino Faso, Niger en Nigeria. De groepen heten “Islamic State in the Greater Saharah” en Nasr al-islam en al-Qaeda. Terrorisme in Pakistan, Iran, Irak, Libanon, Egypte: IS zou verslagen zijn, maar het jihadisme rukt op. Moeten we ons hierover zorgen maken? Lijkt me wel. In Niger verlaten meisjes school op 13 jaar, ze trouwen op hun 14e en hebben al twee kinderen als ze 18 jaar zijn. Gemiddeld hebben vrouwen 7 kinderen, leidend tot een geboorte explosie. Deze achterlijke trend is vrij algemeen in Sub Sahara. Mochten zij allen moslim worden dan is spoedig de meerderheid van de mensheid moslim, waarvan we hopen dat ze vredelievend zijn.

In Mozambique, Rwanda vinden gevechten plaats van regeringsleger ondersteund door buitenlandse troepen tegen islamitische fundamentalisten. In Niger is de agressieve fundamentalistische islam nadrukkelijk aanwezig. Met het verslaan van IS in Syrië zijn de fundamentalisten allerminst verslagen. Ze zijn aan de winnende hand. De Taliban lijkt op de nieuwe IS, maar sluwer en succesvoller. Juichen onze moslims dit toe? Komt er weer een petitie van hen?

10. De slotsom is dat het Westen hier de grip compleet kwijt is. We moeten vrezen dat de wereld -vooral onze Europese wereld - onveiliger is geworden.

Frits Bosch, auteur van “Risico als obsessie”, “Dat is het risico”, “Wereld op een keerpunt” “Onbehagen bij de elite”, “Schaft ook Nederland zich af?” en “Feminisme op de werkvloer”.