Humberto's vieze politieke media spelletjes versus Keijzer's wachtgeld

Laten we even terugspoelen. Mona Keijzer is geen op macht beluste politicus die op het pluche blijft plakken. Nee, Keijzer (BBB) had het lef om tegen het controversiële 2G-beleid van het kabinet te zijn - een daad van oprechtheid die haar haar baan kostte. Zij was de staatssecretaris die door Rutte aan de kant werd gezet, simpelweg omdat ze haar principes volgde.

Maar in de wereld van Humberto is er geen ruimte voor nuances. Het leek er haast op dat hij zat te smullen van de kans om Keijzer een politieke aanslag te plegen voor zijn GroenLinks-PvdA vrienden. Een goedkoop shot, dat het beeld van een oprecht politicus besmeurde. Waarom? Om kijkcijfers? Om politieke spelletjes te spelen?

Het is toch frappant dat terwijl Van der Plas en Wilders vraagtekens zetten bij de wachtgeldregeling van Timmermans, zij zich niet bewust leken van de situatie dichter bij huis. Maar hier komt die belangrijke nuance: Keijzer verdiende haar wachtgeld, na onterecht uit haar functie te zijn gezet voor het volgen van haar geweten. Aan de andere kant hebben we Timmermans, die vrijwillig koos voor een nieuwe politieke uitdaging met een riant EU-salaris op zak, het premierschap van Nederland.

We moeten kritisch blijven op het wachtgeldsysteem, dat zeker. Maar laten we ons niet verliezen in het sensatiebeluste spel van figuren zoals Humberto. Sommige politici - zoals Keijzer - verdienen respect voor hun integriteit en principes. En dan hebben we het nog niet eens over de mediafiguren die politieke agenda's lijken te volgen voor eigen gewin. Bij de Dagelijkse Standaard kiezen we voor de waarheid, niet voor goedkope sensatie.