Trump Durft Wat EU Niet Kan: Krim Is Russisch, Accepteer Het

Laten we even terug naar de feiten. In 2014 annexeerde Rusland de Krim na een invasie en een referendum waarin de bevolking—hoe controversieel ook—koos voor aansluiting bij Rusland. Sindsdien is de Krim de facto Russisch grondgebied. De internationale gemeenschap, inclusief de EU, weigert dit te erkennen en noemt de annexatie “illegaal”. Oekraïense president Volodymyr Zelensky blijft herhalen dat hij geen centimeter grondgebied zal afstaan. Maar laten we eerlijk zijn: dit is een gepasseerd station. De Krim is al meer dan tien jaar onder Russische controle, en geen enkele hoeveelheid sancties of retoriek heeft dat veranderd. Het idee dat Oekraïne de Krim ooit terugkrijgt, is een sprookje dat alleen wordt geloofd door oorlogszuchtige fantasten en NAVO-dromers.

De VS, onder leiding van Donald Trump, snapt dit. Volgens Bloomberg zijn de Amerikanen bereid de annexatie te erkennen als onderdeel van een breder vredesakkoord tussen Rusland en Oekraïne. Dit is geen toegeving aan Rusland, dit is realisme. Trump en zijn minister van Buitenlandse Zaken Marco Rubio hebben al gewaarschuwd dat de VS hun vredesbemiddeling zullen staken als er niet snel vooruitgang komt. En terecht: de oorlog sleept al jaren voort, met tienduizenden doden en een kapot Oekraïne als resultaat. Het voorstel van de VS omvat een staakt-het-vuren, versoepeling van sancties tegen Rusland, en het accepteren dat bezette gebieden grotendeels onder Russische controle blijven—met de Krim als startpunt. Oekraïne mag zich in dit scenario ook niet bij de NAVO aansluiten, wat een verstandige zet is om verdere escalatie te voorkomen.

Natuurlijk zal dit nieuws voor onrust zorgen in de EU. Europa heeft jarenlang vastgehouden aan een lege symboliek: sancties opleggen, Rusland veroordelen, en blijven roepen dat de Krim Oekraïens is. Maar wat heeft dat opgeleverd? Niets, behalve een voortdurende oorlog en een Europa dat afhankelijk is van Amerika voor zijn veiligheid. De EU durft de realiteit niet onder ogen te zien, omdat ze bang is voor de eigen achterban—de oorlogshitsers, de Oekraïense lobby, en de liberale elite die Poetin als de duivel ziet. Maar dit is geen tijd voor emoties, dit is tijd voor gezond verstand. De Krim is Russisch, of je dat nu leuk vindt of niet. Het erkennen van die realiteit is de eerste stap naar vrede.

En laten we niet vergeten: de EU heeft zelf boter op het hoofd. Terwijl ze Rusland veroordelen, kopen ze nog steeds Russisch gas via achterdeurtjes—vaak via landen als India. Die hypocrisie is stuitend. Als Europa echt principes had, zouden ze volledig onafhankelijk zijn van Rusland, maar dat zijn ze niet. In plaats daarvan blijven ze hangen in een zinloze kruistocht die alleen maar meer leed veroorzaakt. Amerika’s mogelijke erkenning van de Krim-annexatie legt deze zwakte pijnlijk bloot: waar Europa faalt, durft Trump wél te handelen.

De haters zullen schreeuwen: “Dit is capitulatie voor Poetin!” Onzin. Dit is realpolitik. De Krim teruggeven aan Oekraïne is geen optie—niet militair, niet politiek, niet praktisch. Rusland heeft de Krim stevig in handen, en de lokale bevolking, grotendeels Russisch sprekend, heeft in 2014 al gekozen. Of dat referendum nu eerlijk was of niet, de realiteit is dat de Krim niet meer Oekraïens is. Het blijven ontkennen van dat feit houdt de oorlog alleen maar in stand, met alle gevolgen van dien: meer doden, meer vluchtelingen, meer ellende.

Trump snapt dat vrede alleen mogelijk is als je uitgaat van de realiteit, niet van idealen. Door de Krim-annexatie te erkennen, kan de VS de weg vrijmaken voor een breder vredesakkoord. Dat betekent niet dat Rusland overal mee wegkomt—sancties kunnen blijven, en Oekraïne kan worden gesteund met andere middelen. Maar het betekent wel dat we stoppen met vechten voor een verloren zaak. De Krim is weg, en dat accepteren is de enige manier om verder te gaan.

Voor Nederland is dit een les in realisme. Onze regering, vaak een schoothondje van de EU, moet ophouden met het blind volgen van de oorlogszuchtige lijn van Brussel. We moeten stoppen met het pompen van miljarden in een oorlog die niet te winnen is, en focussen op wat echt telt: onze eigen veiligheid, onze eigen economie, onze eigen mensen. De PVV, die nu in de coalitie zit, zou dit moeten snappen—maar waar is hun stem? Waarom horen we Geert Wilders niet pleiten voor een pragmatische aanpak, zoals Trump nu doet? Dit is hét moment om te laten zien dat Nederland durft te kiezen voor vrede boven ideologie.

Amerika zet een dappere stap, en Europa kan daar alleen maar jaloers op zijn. De Krim is Russisch—dat is een feit. Hoe eerder we dat accepteren, hoe eerder er vrede kan komen. Trump haters en Poetin-haters mogen dan schreeuwen, maar de geschiedenis zal uitwijzen wie gelijk had. En dat is niet de EU.