De Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) onder leiding van Tedros Adhanom Ghebreyesus lijkt een nieuwe kruistocht te zijn gestart, ditmaal gericht op onze eetgewoonten en de traditionele landbouw. In zijn recente uitspraken, die meer weg hebben van een groene utopie dan van pragmatische volksgezondheidszorg, beweert hij dat onze huidige voedselsystemen niet alleen een aanslag plegen op onze gezondheid, maar ook de planeet belasten. "Voedselsystemen dragen bij aan ruim 30% van de uitstoot van broeikasgassen en zijn verantwoordelijk voor bijna een derde van de mondiale ziektelast,” aldus Tedros.
Het is zorgwekkend dat de directeur van een invloedrijke internationale organisatie als de WHO nu de oorlog verklaart aan vleesconsumptie en traditionele landbouwmethoden. Hij pleit voor een radicale transformatie naar 'gezondere, gediversifieerde en meer plantaardige diëten'. Dit lijkt niet alleen een onrealistisch doel, maar ook een inbreuk op onze keuzevrijheid en culturele diversiteit. Wie heeft Tedros en zijn club eigenlijk het mandaat gegeven om te bepalen wat wij mogen eten en hoe onze landbouw eruit moet zien?
Aankomend FVD Tweede Kamerlid Pepijn van Houwelingen reageert terecht fel op deze ontwikkeling. Op X uit hij zijn ongenoegen: “Ja, dat hoort u goed. De directeur van de Wereldgezondheidsorganisatie wil ook gaan bepalen wat u moet gaan eten (u raadt het al, geen vlees meer!) om zo voor uw gezondheid schadelijke klimaatverandering (one health!) te voorkomen.” Hij pleit voor een drastische stap: Nederland moet zo snel mogelijk de WHO verlaten.
Deze radicale benadering van de WHO, onder leiding van Tedros, is een duidelijk teken van een organisatie die haar boekje te buiten gaat. Het is niet aan hen om te bepalen wat wij eten of hoe onze boeren hun gewassen verbouwen. De keuze voor wat op ons bord ligt, moet bij ons, de burgers, liggen en niet bij globalisten die op een ivoren toren zitten. Het wordt tijd dat we dit soort autoritaire neigingen een halt toeroepen en onze soevereiniteit terugpakken op gebieden die zo essentieel zijn als onze voeding en landbouw.