Herinnert u zich Thomas Goorden nog? Inderdaad, de man met de bizarre hippie ideeën (gezwatel over “het bevrijden van zijn innerlijke kind”) die na een paar keer nul procent te hebben gescoord in lokale verkiezingen zichzelf opnieuw uitvond als milieuactivist. Dat hij daarbij zijn oude opvattingen overboord moest zetten boeide hem niet, persoonlijk succes ging immers boven principes.
Diezelfde Goorden deed afgelopen week weer eens van zich spreken. Om het door Goorden met zijn activisme geblokkeerde Oosterweel infrastructuurproject dat de Ring Antwerpen opnieuw moest vormgeven weer vlot te trekken, organiseerde de Vlaamse minister van Omgeving Zuhal Demir een rondetafelgesprek met alle betrokkenen: lokale bestuurders, bouwbedrijven, industrie en… milieuactivisten.
Een fatsoenlijk mens zou serieus het gesprek aangaan om “een van de beste investeringen ooit” met een “enorme positieve waaier aan positieve effecten” te helpen verwezenlijken (aldus dezelfde Thomas Goorden in 2017, toen hij nog principes had). Maar niet Goorden uiteraard. Die grijpt immers elke kans aan om zichzelf nog eens in het spotlicht te zetten.
In plaats van met een serieuze inbreng te komen, kwam hij met een ridicule eis: hij wilde deelnamegeld ontvangen in de vorm van een subsidie voor zijn organisatie, anders kwam hij niet praten. Minister Demir weigerde uiteraard aan deze chantage toe te geven. Dus stapte Goorden vervolgens vrolijk op. Hij had weer krantenkoppen gescoord en het debat naar zijn persoon toe getrokken. En daar was het hem immers allemaal om te doen.