We hebben hier al vaker geschreven over het Belgische groene drama rond de Ring Antwerpen. Het drama bestaat er dan uit dat de groene lobby vanwege de persoonlijke lobby voorkeuren van een activist bezig is de hele voorgenomen verbouwing - en vergroening! - van de Ring voor lange tijd te blokkeren.
De lobbyist in kwestie is een zweverig type genaamd Thomas Goorden (we schreven al eerder over hem, lezen kan hier). Goorden is een zelfbenoemde kampioen van de groene lobby. Maar het is dan wel een kampioen die er een handje van heeft om grote groene projecten om zeep te helpen. Nu doet hij dat met de vergroening van de Ring Antwerpen, een project waarvoor hij zelf nota bene nog jaren heeft lopen campagne voeren.
Via een club genaamd het Toekomstverbond maakte Goorden zich als woordvoerder sterk voor de Oosterweelverbinding. “Door de enorme waaier aan positieve effecten, kan het best wel eens één van de beste investeringen ooit worden,” juicht hij in 2017. Het project zou “de mobiliteitsnoden van vele mensen” aanpakken en “een hele regio economische opportuniteiten” bieden.
Hetzelfde project zou nog een ander serieus Antwerps probleem oplossen, namelijk dat van de luchtvervuiling door de vele auto’s die dagelijks over de Ring razen. StRaten-Generaal was een burgerbeweging die via de rechter actie wilde afdwingen. Ook hier had Goorden zich weer als woordvoerder opgeworpen - hoewel hij niet eens lid was van de beweging, maar waar een wil is vindt Goorden altijd een weg naar de camera’s. “Om de WHO-norm te halen, de norm van de Wereldgezondheidsorganisatie, kijkt de Vlaamse regering nog verder in de toekomst - 2050 - tegen dan ben ik een oude man,” verklaarde hij parmantig. Actie dus, en wel nu!
Een infrastructuurproject dat mobiliteit verbetert, economische kansen schept en ook nog eens de gezondheid van honderdduizenden verbetert. Wie kan er tegen nou zo’n fantastisch plan zijn?
Nou, eh, ene Thomas Goorden. Want zijn nieuwe campagne, waarin hij zichzelf ook weer tot woordvoerder heeft benoemd, gaat lijnrecht in tegen alles waarvoor hij in de jaren hiervoor heeft gestreden. Die verbinding met groenstroken die gezondheid van honderdduizenden zou verbeteren? “Die komt er gewoon niet”. Het veto van meneer Goorden kost misschien economische kansen en verbeterde gezondheid en mobiliteit, maar ja dat is dan jammer. Het gaat immers niet om de levens van Vlamingen. Het gaat om Goorden zelf, zijn gevoelens (wraakzucht vooral) en zijn ego. Om dat op te poetsen, is geen offer blijkbaar te groot - zolang hij het zelf maar niet hoeft te brengen uiteraard.