Terwijl Nederland en de rest van de westerse wereld met argusogen de Russische acties bekritiseren, vinden er onder onze neuzen, ver weg van de schijnwerpers van de mainstream media, schokkende gebeurtenissen plaats. Recentelijk heeft het onvermoeibare duo Amerika en Engeland weer eens hun ware gezicht laten zien door Jemen te bombarderen met ten minste 17 luchtaanvallen in slechts één dag. Deze acties, die een directe en indirecte betrokkenheid van het Westen in de Jemenitische crisis markeren, gaan schijnbaar onopgemerkt en onbestraft door. De stilte van de media en de politiek
hierover is oorverdovend. Terwijl elke stap van Rusland wordt veroordeeld en bekritiseerd, wordt het continue bombarderen van "landen in Verweggistan" door Amerika en Groot-Brittannië genormaliseerd. Waarom? Omdat de slachtoffers geen Oost-Europeanen zijn? Deze selectieve verontwaardiging en hypocriete houding leggen de dubbele standaarden bloot die heersen binnen onze zogenaamd progressieve samenlevingen.
Sinds januari hebben de VS en het VK aanvallen uitgevoerd op Houthi-doelen in Jemen, als reactie op Houthi-aanvallen op internationale scheepvaartroutes. Maar in plaats van een einde te maken aan het geweld, escaleert het alleen maar, met recentelijk zelfs dodelijke slachtoffers als gevolg. Dit wijst op een falend Westers beleid dat niet alleen inefficiënt is, maar ook levens kost en instabiliteit veroorzaakt in een reeds getormenteerde regio.
Het is tijd dat we onze ogen openen voor de werkelijke gevolgen van Westerse interventies. We moeten vraagtekens zetten bij de motieven achter deze acties en de dubbele standaarden die gehanteerd worden in internationale conflicten. Het is hypocriet om enkel en alleen Rusland te veroordelen, terwijl we het westerse geweld in Jemen en andere delen van de wereld negeren of zelfs rechtvaardigen. De stilte hierover moet doorbroken worden, en het is aan ons om te eisen dat onze media en politici verantwoordelijkheid nemen voor hun acties en woorden.
Want voordat we het vergeten, Rusland zegt deels in actie te zijn gekomen
vanwege Oekraïense aanvallen op de oost-Oekraïense, Russisch sprekende provincies. Je kan de twee zaken dus volledig aan elkaar gelijk stellen... met dit verschil dat het ene in Europa gebeurt en het andere in het
Midden-Oosten.
Het wordt hoog tijd dat we de waarheid onder ogen zien en ons realiseren dat de ware agressors misschien niet altijd degenen zijn die als zodanig worden afgeschilderd. Het Westen heeft een lange geschiedenis van interventie in landen die ver van hun eigen grenzen liggen, vaak met desastreuze gevolgen. Het is tijd voor een kritische reflectie op ons eigen handelen en voor een einde aan de hypocrisie die onze buitenlandse politiek teistert.