Het is geen geheim dat Sigrid Kaag, met haar globalistische neigingen en haar dubieuze Palestijnse connecties, bij veel rechtse Nederlanders niet bepaald geliefd is. Nu heeft Leon de Winter, in zijn column in De Telegraaf, de nagel op de kop geslagen: Kaag is de verkeerde vrouw op de verkeerde plek. Terwijl Kaag zich inbeeldt dat ze bezig is met een nobele taak van wederopbouw van
Gaza, wijst De Winter op de harde realiteit: deze wederopbouw gaat niet over het herstellen van gebouwen, maar over het veranderen van een cultuur die doordrenkt is van geweld en dood. En Kaag? Zij is volgens De Winter de laatste persoon die dit kan bewerkstelligen.
De fouten van Kaag liggen niet alleen in haar gebrek aan inzicht in de complexe culturele dynamieken van het Midden-Oosten, maar ook in haar voorliefde voor de Palestijnse zaak. Dit maakt de 'Palestinalover' Kaag volgens de Winter blind voor de realiteiten van terrorisme en gewelddadige ideologieën die in het conflictgebied heersen.
Deze kritiek van De Winter is geen kleinigheid. Het raakt aan een groter probleem binnen de Nederlandse politiek en diplomatie: het aannemen van naïeve en idealistische houdingen ten aanzien van internationale conflicten. Kaag lijkt niet het tij te kunnen keren, maar eerder de ellende van voren af aan te laten beginnen.
Wat we nodig hebben, stelt De Winter, zijn 'verlichte tirannen' uit de Golfstaten, die daadwerkelijk invloed kunnen uitoefenen op de culturele hervormingen in het Midden-Oosten. Dit staat in schril contrast met de aanpak van Kaag, die meer lijkt te zitten in het faciliteren van een status quo die doordrenkt is van geweld en tegenstrijdigheden.
(Artikel gaat verder onder deze oproep) Bij DDS zijn we klaar met ALLE kartelspelletjes. Het is tijd voor een Realistisch en Conservatief kabinet. Niet overmorgen. Niet volgende week. Maar VANDAAG. Denk jij. daar net zo over? Steun ons dan! Doneer aan DDS via BackMe en help ons elke dag weer te pleiten voor een rechts kabinet dat ons land rédt! De les die we van Leon de Winter kunnen leren, is dat Sigrid Kaag verre van de heldin is die sommigen in haar zien. In plaats daarvan is ze een symbool van misplaatste idealen en een gevaarlijk gebrek aan realiteitszin. De Winter heeft gelijk: met Kaag aan het roer zal de ellende alleen maar opnieuw beginnen.