Laten we er geen doekjes om winden: wat er op 4 mei om 19.00 uur gepland staat in Den Haag is pure provocatie. Een groepje rijksambtenaren en oud-diplomaten, onder de vlag van ‘4 mei inclusief’, organiseert een alternatieve dodenherdenking op de Laan van Reagan en Gorbatsjov. Hun doel? Niet alleen de slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog herdenken, maar ook de zogenaamde “slachtoffers van de genocide op de Palestijnen”. Ja, je leest het goed. Ze willen onze nationale Dodenherdenking, een moment van stilte en respect voor de gevallenen van de oorlog, vermengen met een politieke agenda die riekt naar anti-Israëlische retoriek en slachtofferpolitiek. Volgens hun website is deze herdenking nodig vanwege “de verschrikkingen van de genocide op de Palestijnen” en de zogenaamde “medeschuldigheid” van Nederland door mensenrechten en internationaal recht “terzijde te schuiven”. Excuseer? Nederland, dat decennia na de oorlog nog steeds worstelt met de littekens van de Holocaust, zou nu medeplichtig zijn aan een “genocide”? Dit is niet alleen een klap in het gezicht van de nabestaanden van de Tweede Wereldoorlog, maar ook een schaamteloze verdraaiing van de realiteit. Het conflict in
Gaza is complex, maar het label “genocide” plakken op de acties van
Israël, een land dat dagelijks wordt bedreigd door terreur, is een bewuste keuze om te polariseren en (Joden)haat te zaaien.
En laten we eerlijk zijn: dit is geen onschuldig initiatief. Het is een bewuste poging om de Dodenherdenking te kapen voor een politieke agenda. Vorig jaar zagen we al hoe activisten probeerden om op de Dam solidariteit met Gaza te betuigen, wat terecht leidde tot strenge politiecontroles. En nu gaan ze een stap verder met een officiële ‘alternatieve herdenking’. Dit is niet inclusief, dit is exclusief. Het sluit de nabestaanden van de Tweede Wereldoorlog uit, het bagatelliseert hun leed en het reduceert een unieke nationale traditie tot een platform voor geopolitieke hobby’s.
De organisatoren praten over “solidariteit” met mensen die zijn gevlucht voor geweld, maar waarom dan juist 4 mei kiezen? Er zijn 364 andere dagen in het jaar om solidariteit te tonen. Het antwoord is simpel: ze willen provoceren. Ze willen onze herdenking, ons moment van eenheid, gebruiken om hun punt te maken. En laten we niet naïef zijn: dit soort acties zijn een glijdende schaal. Vandaag is het Gaza, morgen is het een andere zaak. Voor je het weet, is 4 mei geen herdenking meer, maar een vrijmarkt voor activisme.
Dit gaat niet om inclusiviteit, dit gaat om kaping. En het is aan ons, Nederlanders die waarde hechten aan onze tradities, om hier een streep door te zetten. 4 mei is voor de slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog. Punt. Als je andere slachtoffers wilt herdenken, prima, maar doe dat op een andere dag. Laat onze Dodenherdenking met rust.