Dat jonge vrouwen van kleur juichen om een Ariël van kleur, ontroert actrice Manoushka Zeegelaar Breeveld. 'Het is zo erg dat ze in 2022 blij zijn omdat ze zichzelf zien in een film. Ik wil dat meer mensen denken dat we films en series moeten maken die over iedereen gaan.'
Filmpje! Regelrechte hysterie bij De Nieuws BV om zwarte kinderen die juichen bij het zien van een zwarte Ariël, de kleine zeemeermin
Op NPO Radio 1-programma De Nieuws BV wordt een vorm van racisme toegejuicht en levert bij actrice Manoushka Zeegelaar Breeveld zelfs tranen van geluk op. Een stel zwarte kinderen reageert namelijk positief op het zien van een Ariël, de kleine zeemeermin van kleur...
Potverdikkie! Wat is het toch mooi dat kinderen met een kleurtje zich eindelijk eens kunnen identificeren met een animatiefiguur, omdat die dezelfde huidskleur heeft! Manoushka Zeegelaar Breeveld heeft schijnbaar jaren, zo niet decennia, op dit moment gewacht. Het brengt haar tot tranen. Helaas wordt haar moment snel weer gekaapt door een blanke vrouw die iedereen er even op moet wijzen dat 'iemand van kleur zich áltijd in een witte maatschappij begeeft'. Zij als blanke kan zich dat eigenlijk niet voorstellen, maar door het te benoemen hoopt ze dat ze genoeg empathisch vermogen laat zien dat het hebben van een blanke huid haar misschien toch ooit vergeven wordt.
De intellectuele en ideologische kortsluiting wordt natuurlijk weer breed uitgemeten. De 'witte' vrouw schaamt zich kapot voor het feit dat zij in een dominant blank land woont en dus met voornamelijk blanke mensen werkt. De zwarte actrice daarentegen is juist blij dat mensen van kleur meer centraal komen te staan in de media. Beide richten zich dus volledig op huidskleur en het verheffen van de gekleurde minderheid. Maar zodra de blanke deugmuts die conclusie trekt, verschuift de zwarte actrice natuurlijk snel het discussiepunt. Dan gaat het ineens niet meer om huidskleur maar om mensen.
Lees ook
Maar zodra je je als programmamaker volledig richt op mensen, krijgt je geheid met dit soort figuren aan de stok. Het moet namelijk allemaal wel divers genoeg zijn. En zodra het divers genoeg is dán gaan we doen alsof kleur niets meer uitmaakt of dat het überhaupt nooit iets uit heeft gemaakt. Maar ergens maakt het natuurlijk wél uit, want kennelijk identificeren kijkers zich alleen met andere mensen die dezelfde huidskleur hebben. Iets wat de blanke deugmevrouw heeft ontkracht, want zij liet zien dat ze zich (na vijf jaar) in kon leven in de situatie waarin mensen van kleur zich in zeggen te bevinden.
(Artikel gaat verder onder de oproep ons te steunen in deze barre tijden)
Een oproep van de redactie: door de coronacrisis, de energiecrisis, de inflatiecrisis ´én de koopkrachtcrisis heeft DDS het ontzettend lastig. Wij willen alles gratis leesbaar houden voor iedereen, waardoor we voor onze inkomsten afhankelijk zijn van reclame. Maar bedrijven hebben financiële zorgen, en hebben dus niet veel te makken. Daar merken wij de gevolgen ook van. Vandaar onze oproep aan u, onze lezers: steun ons alsjeblieft! Via het betrouwbare Nederlandse BackMe-systeem kunt u maandelijks óf eenmalig doneren. Doe dat alstublieft, en help DDS in de lucht te blijven!
Trek je deze logica volledig door, dan maakt het dus wél uit dat Ariël de kleine zeemeermin blank is. En zodra ze zwart is, is het positief. Maar op dat moment gaat het dan ook direct niet meer over kleur, maar over mensen. Alleen kunnen blanke kinderen zich dan niet meer identificeren met een zwarte Ariël, vanwege haar huidskleur. Maar daar moeten ze zich dan maar overheen zetten. Maar eigenlijk zouden die kinderen eerst moeten opgroeien in een dominant zwart land, om te kunnen voelen wat mensen van kleur hier in Nederland (en kennelijk overal ter wereld) voelen. Tot die tijd telt je mening of je empathisch vermogen niet, vanwege je blanke huid.
Ga verder met lezen
Dit vind je misschien ook leuk
Laat mensen jouw mening weten
