CBS komt met opmerkelijke cijfers: 2,7 miljoen lhbtqia'ers in Nederland. Is dit echt zo?

Het is voor het eerst dat het CBS met cijfers komt over deze groepen. En ja, dat is best bijzonder. Maar als je de cijfers nader bekijkt, rijst toch de vraag of we hier niet een beetje doorschieten. Want wat betekent het om bi-plus te zijn? Vroeger hadden we het gewoon over biseksueel. Nu is er een nieuwe term verzonnen voor iedereen die zich aangetrokken voelt tot meer dan één gender. Volgens het CBS zouden bijna 1,7 miljoen mensen in deze categorie vallen. Dat is meer dan de helft van de totale lhbtqia-groep. Zijn al deze mensen daadwerkelijk bi-plus, of worden we gewoon overdonderd door de wens om iedereen maar een passend hokje te geven?

Ook het aantal transgender personen in Nederland is opvallend. Volgens het CBS zijn er ongeveer 151.000 mensen die zichzelf als transgender identificeren. Een derde van hen identificeert zich als non-binair of genderqueer, wat betekent dat zij zich niet als man of vrouw zien. Deze mensen vallen buiten de traditionele kaders van geslacht, maar zijn we niet bezig met steeds meer categorieën te bedenken waarin iedereen zich uniek kan voelen? En uiteindelijk, hoe helpt dit de samenleving verder?

Het is allemaal een stuk ingewikkelder geworden, en misschien is dat wel precies het probleem. Het lijkt wel alsof we tegenwoordig meer bezig zijn met labels en identiteiten dan met de echte problemen in de samenleving. Natuurlijk moet iedereen zichzelf kunnen zijn en recht hebben op gelijke behandeling, daar zijn we het allemaal over eens. Maar de vraag is of we onszelf niet verliezen in een oneindige zoektocht naar nieuwe termen en categorieën, terwijl we de daadwerkelijke problemen – zoals de woningcrisis, de energierekening en de druk op de zorg – links laten liggen.

Wat we ook zien, is dat lhbtqia'ers relatief vaak in grote steden wonen en jonger zijn dan de gemiddelde Nederlander. Dat is op zich niet verrassend: grote steden staan nu eenmaal bekend om hun diversiteit en het feit dat mensen zich daar vrijer voelen om zichzelf te zijn. Maar ook dat heeft een keerzijde. De focus op identiteiten en labels kan leiden tot verdere polarisatie tussen de grote steden en de rest van het land. Het is bijna alsof de steden en het platteland zich steeds verder van elkaar verwijderen.

Het is goed dat er ruimte is voor iedereen om zichzelf te zijn. Maar laten we alsjeblieft niet te ver doorschieten in het plakken van labels en het bedenken van nieuwe termen. Het leven is al ingewikkeld genoeg, en uiteindelijk zijn we allemaal gewoon mens. Laten we zorgen dat we elkaar vinden op basis van gedeelde waarden en problemen die we samen kunnen oplossen, in plaats van ons steeds verder op te splitsen in nieuwe categorieën. Want dat helpt niemand vooruit – behalve misschien de statistici van het CBS.