Telegraaf juicht, maar dit is het failliet van Nederland: Starters afhankelijk van rijke ouders voor huis

De Telegraaf brengt het nieuws alsof het de normaalste zaak van de wereld is: "Vermogen van ouders steeds belangrijker bij aankoop huis." Ja, ja, het aantal starters dat een huis koopt met "een schenking" neemt "fors toe." Bij de zogenaamde kwaliteitskrant klinkt het bijna als een positieve ontwikkeling. Maar wie verder kijkt dan zijn neus lang is, ziet hierin een alarmerend teken van de totale ontwrichting van onze samenleving.

Starters, jonge gezinnen, kunnen in dit land schijnbaar niet meer op eigen kracht een woning betalen. Ze hebben letterlijk hun mammie en pappie nodig, alsof ze nog kleuters zijn, om een dak boven hun hoofd te bemachtigen. Dit is toch te zot voor woorden? Een volwassen generatie die financieel zo afhankelijk is van de vorige, dat ze zonder erfenis of royale gift geen enkele kans maken op de woningmarkt.

En laten we eerlijk zijn, wie profiteert hier nu van? Alleen de starters met rijke, of in ieder geval zeer welvarende, ouders. Zij hebben de mazzel dat er een flinke som geld klaarligt om de torenhoge prijzen te kunnen betalen. Maar wat gebeurt er met de rest? De hardwerkende mensen uit de middenklassen, de onderkant van de middenklasse? Welk doorsnee echtpaar heeft nu zomaar 60.000 tot 100.000 euro op de bank staan om aan hun kinderen te geven, zonder dat dit een enorme impact heeft op hun eigen financiële zekerheid en hun oude dag?

Dit systeem creëert een immense en steeds groter wordende ongelijkheid. We zien een tweedeling ontstaan waarbij de kansen op een fatsoenlijke start in het leven steeds meer afhankelijk worden van de afkomst, van de financiële situatie van je ouders. Hard werken, sparen, ambitie – het lijkt allemaal steeds minder uit te maken. Het enige wat echt telt, is het vermogen van je familie.

De Telegraaf wijst er in het artikel fijntjes op dat "ouders dus mogelijk meer overwaarde uit hun eigen woning kunnen trekken." Alsof dat de oplossing is! Alsof iedereen in Nederland ouders heeft met een dikke overwaarde. En dan nog, het blijft een bizarre constructie waarbij de ene generatie de andere financieel moet redden om een basisbehoefte te kunnen vervullen.

Dit is de doodsteek voor de middenklasse. Zij vallen tussen wal en schip. Niet arm genoeg voor de sociale huur, maar ook niet rijk genoeg om hun kinderen een startkapitaal voor een woning te geven. Hun kinderen zien de kansen op een eigen huis steeds verder verdwijnen, puur en alleen omdat hun ouders niet tot de vermogende elite behoren.

De conclusie van ING, dat "het vermogen van ouders daarmee bijdraagt aan de oververhitte woningmarkt," is dan ook een understatement van de eeuw. Het is niet alleen een bijdrage, het is een cruciale factor geworden die de prijzen verder opdrijft en de tweedeling in de samenleving versterkt. Starters met een schenking kunnen inderdaad "richten zich op de hogere segmenten in de woningmarkt," waardoor de prijzen in die segmenten exploderen en de starters zonder die financiële injectie nog verder achter het net vissen.

We stevenen af op een maatschappij waarin een hele generatie wordt buitengesloten van de mogelijkheid om een eigen toekomst op te bouwen. Ze blijven afhankelijk, langer thuiswonend, of gedwongen tot dure huurwoningen zonder enig perspectief op vermogensopbouw. Dit is niet alleen een economisch probleem, maar ook een sociaal drama met verstrekkende gevolgen voor de stabiliteit en de cohesie van onze samenleving.

De Telegraaf mag dit dan misschien als een neutrale constatering brengen, of er zelfs een positieve draai aan proberen te geven, maar in werkelijkheid is dit een schreeuw om hulp. Het is het bewijs dat het systeem faalt, dat de woningmarkt compleet is doorgeslagen en dat de basisprincipes van een eerlijke en rechtvaardige samenleving in gevaar zijn. De afhankelijkheid van ouderlijk vermogen voor de aankoop van een eerste woning is geen teken van voorspoed, maar een bitter bewijs van de ondergang van onze manier van leven.