In dit tempo halen we de 49 procent CO2-reductie voor 2030 (ten opzichte van 1990) niet. Dat zegt het PBL. We blijven steken op 42 tot 48 procent. Minister Wiebes gaat daarom met subsidies strooien om Nederland weer back on track te krijgen. Duur geintje! Doen we in Nederland zó ons best met zonnepanelen, elektrische auto's, biomassa en andere manieren om te doen alsof we minder uitstoten maar CO2 buiten de landsgrenzen gewoon niet meetellen, is het niet genoeg! En wat is de oplossing? Minister Wiebes trekt alleen al voor dit jaar nog eens 60 miljoen euro uit de portemonnee voor zonneboilers op overheidsgebouwen en warmtepompen (die de elektriciteit gewoon uit kolencentrales halen).
Maar hoe kan het toch dat Nederland niet op schema loopt? Die 48 procent die werd genoemd, waardoor het lijkt alsof Nederland 'maar een procentje' tekort komt, is in het geval dat Nederland 'een stapeling van meevallers' ervaart. Met andere woorden: zelfs al zit álles mee, dan nog is het niet genoeg. Dat we niet genoeg ons best doen komt door verschillende factoren.
Ten eerste durft het kabinet de industrie niet hard te raken (om begrijpelijke redenen). Ten tweede is de Nederlandse energiesector afhankelijk van buitenlandse invloeden. Prijzen voor
aardgas, kolen en CO2-emissierechten fluctueren nogal (strak plan om op zo'n moment van het aardgas af te gaan dus...). Ten derde hebben we binnen onze grenzen te maken met een groeiende bevolking, die daardoor ook meer uitstoot. En als klap op de vuurpijl schaft diezelfde bevolking ook nog eens liever dikke onzuinige auto's aan.
En het ergste van dit alles? Zelfs al pakt het kabinet dit allemaal aan, dan is het in 2030 nog maar op de helft van het uiteindelijke doel en moet de resterende 50 procent CO2-reductie nog volgen. Wat een gekkenhuis.