Rutte-4 is gevallen. Het mag geen wonder heten. Dit kabinet was buitengewoon impopulair
bij de kiezers. Onze democratie krijgt weer een dreun te verwerken. Het
strompelt voort. Dit lijkt een goed moment om eens te bezien hoe het eigenlijk
gesteld is met de democratie als bestuursvorm in het Westen. De
Britse premier Winston Churchill noemde democratie de slechtste bestuursvorm op
alle andere bestuursvormen na. Democratie is de bestuursvorm die burgers
vrijstelt van de verschrikkingen van tirannie en van de onderdrukking van
autocratie. Democratie stelt burgers in staat zich te ontwikkelen binnen een
vrijheid van meningsuiting. Bij autocratie en tirannie bestaat die vrijheid
niet. Democratie komt de mensheid ten goede. De wereld is in de loop der tijden
meer democratisch geworden in drie golfbewegingen volgens de Amerikaanse
politicoloog Samuel Huntington, Harvard University, in zijn boek ‘Three waves
of democratization, 1990’: Griekenland 1974, Spanje 1975, Portugal 1976,
Argentinië 1984, Brazilië 1985, Chili 1990, Zuid-Korea 1997, Indonesië 1998. De
Berlijnse Muur viel in 1989. Historicus, socioloog en politicoloog
Francis Fukuyama, Stanford University, meende toen in zijn essay
‘The end of history’ (1989) dat de liberale democratie gewonnen had.
Hosanna!
Dit moet een reden zijn tot diepe voldoening. Helaas is dat niet het geval. De
polls onder alle westerse landen tonen aan dat het vertrouwen van burgers in
politici en democratie ultiem laag is en steeds dalende is. Wat is er aan de
hand? Hoe komt dit? Het promotie-onderzoek “Unequal policy responsiveness in the
Netherlands”, 2020, van politicoloog Wouter Schakel, Universiteit van
Amsterdam, werpt licht op de onderhavige kwestie. Schakel’s onderzoek toont aan
dat de regering voortdurend een beleid voert dat niet ondersteund wordt door
het gros van de wensen van burgers. Politici zeggen A maar doen B. Daarnaast
blijkt dat het beleid vooral de wensen van hoger opgeleiden dient en niet die
van midden en lager kader. Dat mag voor ons niet verbazingwekkend zijn. We zijn
er al decennia getuige van dat rechtse partijen, die vooral de belangen van
laatstgenoemd kader behartigt, niet aan bod komen. Er heeft een ommekeer
plaatsgevonden, want vroeger behartigde links de belangen van arbeiders, nu
zijn zij de behartigers van de belangen van de machthebbers, de elite. De rechtse
partijen (oudlinks) zijn slachtoffer van een structureel cordon sanitaire. Ze
worden koste wat kost buitengesloten van het politieke proces en verketterd.
Een democratie mag op den duur niet langer democratie heten als een groot deel
van het electoraat structureel buitengesloten wordt. Door zich links noemende
partijen wordt het woord INCLUSIE in hoofdletters geschreven, maar hier is dat
hoegenaamd niet aan de orde. Inclusie wordt dus slechts selectief toegepast in
‘doorhalen wat niet gewenst wordt’. Het is inmiddels onduidelijk wat de
begrippen ‘links’ en ‘rechts’ inhouden. Maar wat inmiddels wel volkomen
duidelijk is dat links meent dat er enkel rechts totalitarisme bestaat, terwijl
de lieden die zich links noemen geprivigeerd zijn en discrimineren via woke. Ze
houden er een in extreme mate links totalitair gedachtegoed op na en zijn
anti-democratisch.
Schakel
constateert daarnaast dat beroepspolitici van verschillende partijen elkaar
telkens weten te vinden in een informeel netwerk. Het zijn veelal twee handen
op één buik. Deze politici hebben meestal nooit buiten de poort van het
Binnenhof gewerkt, wereldvreemd als zij zijn. Thierry Baudet heeft hieraan het
woord Kartel meegegeven. Schakel toont in zijn belangwekkende (maar genegeerde)
onderzoek aan dat deze benaming correct en treffend is. Er is inderdaad sprake
van een kartel dat ondersteund wordt door wetenschap en media. Dit samenstel
van elementen zorgt voor een giftig mengsel en een uiterst ongezond
verloop van het democratisch proces. In feite is het geen wonder dat de
democratie zo te lijden heeft. Het zou eigenlijk vreemd zijn als het anders
was. Er wordt door politici onzorgvuldig mee omgesprongen en het kwalijke is
dat alle signalen daarover genegeerd worden, waardoor de aftakeling van de democratie
doorzet. Politici zijn daaraan schuldig en zij kunnen/moeten erop worden
aangesproken. Om het in mensentaal te zeggen: “jullie maken er een puinhoop
van!” Het is dus ook geen wonder dat politici door delen van de bevolking
negatief tot zeer negatief bejegend worden. Betreurenswaardig is dit natuurlijk
wel. Wat doet dit met de sfeer in het land?! Zou het verstandig zijn voor
politici om de hand eens in eigen boezem te steken in plaats van steeds naar
anderen te wijzen?
Daarnaast
geef ik het volgende ter overweging. Wij kennen een veel partijenstelsel. Dat
maakt het in de huidige tijd met complexe issues niet eenvoudig om tot een
consensus te komen. Te vaak maken we mee dat een kleine partij een onevenredig
grote hefboom vertegenwoordigt binnen de coalitie. Het lijkt absurd dat een
splinterpartij het kabinet kan gijzelen op één issue, terwijl een grote partij
die miljoenen burgers vertegenwoordigt amper directe invloed heeft op de gang
van zaken in het land. De oplossing hiervoor is ofwel referenda houden of
onderzoek te plegen (wellicht is een modus te vinden via internet) over
cruciale vraagstukken om te weren te komen hoe boeren, burgers en buitenlui
denken over belangrijke vraagstukken. Met andere woorden, het democratisch
proces dient een impuls te krijgen van de ‘demos’.
Voorts
is het volgende van belang. Onze politici, maar ook die van andere westerse
landen, hebben al decennialang de massa-immigratie in het hart gesloten.
Contre coeur is dit van de bevolking. Inmiddels heeft bij ons zo’n 25%
ervan een allochtone herkomst uit landen met een gering of helemaal geen
democratisch gehalte. Het woord ‘omvolking’ mag daarbij niet vallen, evenmin
het woord ‘allochtonen’. Het gros van de allochtonen weet niet wat democratie
voorstelt en het kan hen ook niet schelen. Sommigen zijn hoogopgeleid, maar
velen zijn laag opgeleid of geheel onopgeleid. Doen zij mee met de democratie
in het land van aankomst? Nee. Hebben zij enig idee van de issues die aan de
orde zijn en stellen zij er enig belang in? Amper. Het merkwaardige feit doet zich
voor dat zij de veiligheid van democratieën opzoeken maar bij navraag blijkt
telkens dat zij aan de (kwalijke) bestuursvorm van het land van herkomst toch
de voorkeur geven. Onze grondwet wordt aldus terzijde geschoven. Frappant is
dit, want ze zijn hun land van herkomst ontvlucht vanwege oorlog en
onderdrukking. De westerse democratieën zitten dus ‘opgescheept’ met een
democratie-vreemd deel - soms zelfs democratie-tegenwerkend deel - van de
bevolking. We merken dat uit het gegeven dat deze one-issue partijen slechts de
woorden “discriminatie” en “racisme” te berde brengen in ons parlement zonder
positief en constructief mee te denken ten gunste van ons land. Het zorgt
tenminste voor een achteruitgang van het decorum plus de schandalige
veronderstelling dat ons land gebukt gaat onder ‘institutioneel racisme’, nota
bene ondersteund door onze premier. Afgezien van alle zaken rondom de
massa-immigratie die ons land op tilt zetten, is dit een evidente kwestie die
niet lijkt door te dringen. Onze democratie wordt door de massa-immigratie
structureel en ernstig geschaad.
Help DDS deze moeilijke tijden door te komen. Help ons een vuist te maken tegen de mainstream media én tegen het partijkartel. Strijd zij aan zij met ons. Doneer op BackMe en strijd zij-aan-zij met DDS tegen het de globalistische elites. De
slotsom is dat het aantal democratieën in de loop der tijden weliswaar is
toegenomen, maar de kwaliteit ervan is laag en het daalt voortdurend verder.
Ons land is daarin geen uitzondering. Verontrustend is dat voornoemde oorzaken
bekend mogen worden verondersteld. Ze worden echter ontkend, genegeerd of
ondergesneeuwd door andere issues die vooral utopisch ideologisch gekleurd zijn
en/of gericht zijn op machtsbehoud. Het is niet alleen zorgwekkend maar tevens
buitengewoon treurig. Waar houdt dit afkalving proces op? De hemel mag het
weten. Deze kwestie overziende lijkt mij als dwingend aangewezen maatregel om
burgers een veel grotere invloed te geven op het politieke proces. Referenda is
een mogelijkheid, maar een minder zware mogelijkheid is om een
geïnstitutionaliseerd onderzoek te plegen onder een representatieve
vertegenwoordiging van kiezers als universum. Burgers móeten weer mee gaan
doen. Als dat niet gebeurt dan zal de democratie op den duur het loodje leggen.
Mark my words. Het is hoog tijd voor een
Great Reset! Voor lezers die nadere
bijzonderheden wensen verwijs ik naar mijn boek Kafkaistan i.s.n., binnenkort
te verschijnen bij Boekscout en aangekondigd in dit theater.