Vrouwelijke ministers vieren feest: 'Yes, weer 102 miljoen euro belastinggeld voor Oekraïne!'

Het begint allemaal met een tweet van Liesje Schreinemacher, de minister van Buitenlandse Handel en Ontwikkelingssamenwerking. Zij schrijft heel blij op X: "Nederland blijft Oekraïne steunen. Met het derde steunpakket van €102 miljoen dragen we bij aan steun voor aankomende winter en hulp van het Nederlandse bedrijfsleven aan herstel en wederopbouw."

Hier zijn twee merkwaardige aspecten aan. Ten eerste: het gaat om meer dan honderd miljoen euro aan belastinggeld. Dat is geld dat van jou en mij is afgepakt - onder dreiging van jaren gevangenisstraf als we daar niet mee akkoord gaan, en zogenaamd om ons eigen land sterker te maken - maar deze dame doet net alsof het uit haar persoonlijke portemonnee komt.

Ten tweede, hebben ze dit 'steunpakket' samengesteld om Oekraïne te helpen in de winter én om mee te werken an "herstel en wederopbouw."

Wat? Het land verkeert nog steeds in oorlog. Wélk herstel en welke wederopbouw? Bouw je een land normaal gesproken niet opnieuw op nadat de oorlog is afgelopen? Welke gek doet dat in vredesnaam op het moment dat de oorlog nog gaande is?

Schreinemachers tweet wordt echter heel blij ondersteund door Hanke Bruins Slot. Deze dame (opvallend dat het om twee dames gaat, he?) noemt de aankondiging van het nieuwe steunpakket "goed nieuws" en herhaalt vervolgens het riedeltje over de wederopbouw van Oekraïne.

Deze hulp aan Oekraïne is natuurlijk volstrekt wanstaltig - zie bovenstaande redenen. Maar het wordt nog erger als je bedenkt dat ons eigen volk ondertussen verpietert. Nederlanders komen nauwelijks rond. Ze zijn nu al doodsbang voor de winter - voor de gasrekening die ze mogelijk nauwelijks of niet kunnen betalen...

Maar voor die Nederlanders - voor ons eigen volk! - is er geen geld. Nee, wij moeten het maar uitzoeken. Het enige dat wij mogen doen is belasting betalen. Voor de rest moeten we onze bek houden.

Blijkbaar zijn dat de machtsverhoudingen in Nederland tegenwoordig. De elites bepalen wat er gebeurt, en zij zijn eerst en vooral bezig met internationale projecten. Ze zien ons eigen volk op z'n best als een melkkoe, en op z'n slechtst als een offerlam.