Renske Leijten, ooit bekend als 'het geweten van de Tweede Kamer' vanwege haar rol in het Toeslagenschandaal, bevindt zich nu buiten de politiek. Na achttien jaar bij de SP nam ze afscheid, op zoek naar wie ze is zonder de meesterlijke druk van de politiek. In een uitgebreid interview met het FD blikt de politica terug op haar tijd in Den Haag.
Leijten, kritisch op de macht, was afwezig tijdens de val van kabinet-Rutte IV en luisterde naar de verkiezingsresultaten in haar eigen huis. Haar heimwee naar de politiek was kortstondig, maar intens op de dag na de verkiezingen, toen de PVV triomfeerde. Toch weigerde ze de leiding van de SP op zich te nemen; het werd, zoals we weten, uiteindelijk Jimmy Dijk. Hoewel het in theorie had gekund, maakt Leijten duidelijk dat ze het niet zou willen. “Ik voel me betrokken bij de club en adviseer ze, maar het is goed zo. Het is nu aan de volgende.”
Gedurende achttien jaar in de Haagse bubbel onderscheidde Leijten zich als Kamerlid, vooral bekend door het blootleggen van het Toeslagenschandaal samen met Pieter Omtzigt. Haar besluit om te vertrekken nam ze in februari, geleid door de vrees ziek te worden of in conflict te raken door oplopende frustraties.
(Artikel gaat verder onder deze oproep) Bij DDS zijn we KLAAR met dit soort spelletjes. Wij willen ECHTE oplossingen en ons land REDDEN. Denk jij daar net zo over? STEUN ONS DAN! Doneer aan DDS via BackMe en help ons een vuist te maken tegen de kartelianen die de wil van de Nederlanders bewust negeren.
Leijten deelt in het interview haar ambivalente gevoelens over de 'halve heiligverklaring' die zij en Omtzigt ontvingen. Hoewel ze het eervolle karakter van het Kamerlidmaatschap erkent, benadrukt ze dat het niet te persoonlijk mag worden. Haar vertrek is een bewuste keuze, weg van de “meesterlijke druk” die ze niet langer wenst te ervaren.
Nu, los van de politieke schijnwerpers, staat Renske Leijten voor een nieuwe uitdaging. Ze zoekt naar haar identiteit buiten de politiek, verlost van constante druk en verwachtingen. Haar tijd als 'het geweten van de Tweede Kamer' heeft haar gevormd, maar is nu vooral toe aan tijd voor zichzelf.