Ollongrens loze beloften aan Oekraïne: Steun met lege handen

De ironie van Ollongren's verzekeringen kan niemand ontgaan. Nederland, dat jarenlang zijn defensiemateriaal heeft verwaarloosd en verminderd tot een schim van wat het ooit was, belooft nu munitie en steun aan een land dat vecht voor zijn soevereiniteit en vrijheid. De vraag rijst: met welk materiaal? De lege magazijnen en de uitgeputte voorraden van de Nederlandse defensie?

Ollongrens woorden klinken hol tegen de achtergrond van een defensie die smeekt om aandacht en investeringen. "Het is moeilijk voor Oekraïne, het is een zware oorlog," zegt ze. Ja, dat is het zeker, maar zijn het niet juist deze holle frasen die we zo vaak hebben gehoord, zonder dat er daadwerkelijk iets verandert? De minister spreekt van de wil om te vechten, iets wat de Nederlandse defensie misschien ook wel heeft, maar wat zonder de nodige middelen weinig voorstelt.

De belofte om Oekraïne te blijven steunen klinkt nobel, maar wat betekent het echt als we kijken naar onze eigen capaciteiten? Oekraïne heeft inderdaad grote successen geboekt, mede dankzij hun vermogen om innovatieve technologieën te gebruiken - een vermogen dat Nederland zou moeten aansporen om ook zijn eigen defensie serieus te nemen.

Terwijl Ollongren het heeft over het steunen van Oekraïne tegen het juk van Poetin en het Kremlin, zouden we ook eens moeten kijken naar ons eigen vermogen om weerbaar te zijn tegen externe dreigingen. Het is makkelijk om steun te beloven, maar zonder de daad bij het woord te voegen, blijven het lege beloftes.

Het is hoog tijd dat de Nederlandse regering de realiteit onder ogen ziet en begint met een serieuze herwaardering en investering in de defensie. Alleen dan kunnen we daadwerkelijk betekenisvolle steun bieden aan landen als Oekraïne, in plaats van slechts goede intenties te verkondigen op de ochtendtelevisie. Tot die tijd zijn Ollongrens beloften niet meer dan een schrale troost voor de Oekraïense soldaten aan het front.