Kiezers coalitiepartijen óók wantrouwiger richting kabinet, algehele ontevredenheid neemt flink toe

Ruim 25.000 kiezers uit het Opiniepanel van EenVandaag lieten weten steeds pessimistischer te zijn over dit kabinet. Kiezers (zowel oppositie- als D66-, CDA- en CU-kiezers) hadden al niet veel vertrouwen in Rutte en zijn kabinet, maar bij VVD-kiezers zijn de oogkleppen inmiddels ook wel afgevallen.

"Bij kiezers van D66 (30 procent), het CDA (25 procent) en de ChristenUnie (30 procent) was en blijft het vertrouwen laag, maar ook in de VVD-achterban begint de twijfel nu serieus toe te slaan. In april steunde nog 66 procent dit kabinet, tegenover 47 procent nu. Ook het vertrouwen van VVD-kiezers in Rutte als premier daalt hard sinds april: van 80 naar 61 procent", aldus EenVandaag.

Het vervelende is echter dat niet alleen het vertrouwen in Rutte, het kabinet en de coalitiepartijen ontzettend laag is. De oppositiepartijen worden óók niet meer vertrouwd. Dat lijkt te komen doordat de oppositiepartijen teveel bezig zijn scoren bij de eigen achterban en minder met wat het beste is voor Nederland.

De schuld daarvoor ligt echter grotendeels bij de coalitiepartijen. Die zijn alleen maar bezig met het behouden van de macht en partijpolitieke spelletjes. Vrijwel iedereen die de Nederlandse politiek volgt ziet dat er mensen op posten zijn gekomen die er weinig of zelfs totaal geen achtergrond in hebben. Het zijn de mensen die loyaal zijn aan Rutte en/of Kaag die de mooie ministersposten krijgen. Dat zijn al figuren zonder inhoud of überhaupt een degelijk plan. Waar moet de oppositie dan tegen ageren? Fatsoenlijke antwoorden op vragen krijgen ze toch niet en de coalitiepartijen houden elkaar de hand toch wel boven het hoofd.

Dat betekent ook dat oppositiepartijen kansen laten liggen. Ze lijken nu bijna allemaal tot de conclusie te zijn gekomen dat ze geen kiezers van coalitiepartijen af kunnen snoepen en er dus voor moeten zorgen dat hun achterbannen wél naar de stembus gaan. Maar als het vertrouwen in de politiek er niet is, dan treft hen dat harder dan de coalitiepartijen. Dat vertrouwen kunnen zij echter alleen terugkrijgen met goede inhoudelijke plannen. Dat is waarschijnlijk ook de reden dat iemand als Omtzigt zoveel zetels zou kunnen halen áls hij een eigen partij op zou kunnen richten. Door zijn inhoudelijke kritiek én concrete verbetervoorstellen willen veel mensen hem wel een kans geven. Daar laten oppositiepartijen dus echt kansen liggen!