Cornelis van den Berg: Waarom India en China niet aan onze klimaatpolitiek meedoen

Het is op z'n minst een opvallend verschijnsel dat India en China niet meedoen aan de westerse klimaatpolitiek. Deze landen zijn niet onder de indruk van de betogen van de politici in het Westen en van de wetenschappers door wie die politici zich laten leiden. Dat wordt die landen niet in dank afgenomen. Om zich te verweren tegen de kritiek bewijzen ze lippendiensten aan de westerse klimaatpolitiek, o.m. met beloftes voor de verre toekomst, die vooralsnog loos zijn.

Is dit gedrag niet ontzettend dom? Die landen zijn reusachtig groot en talrijk aan mensen die grotendeels in zeer hete klimaatzones wonen. Daar wonen bijna 3 miljard mensen. Je zou verwachten dat ze daar alles op alles zetten om te voorkomen dat ze daar gebakken worden. Het is daar nu al zo heet. Met 2 graden er bij moet zich daar toch een kolossale ramp gaan voltrekken?

De leiders van India en China zijn niet gebombardeerd met angstvisoenen over een door hitte stervende wereld. Zij vinden het verantwoord de komende tijd nog veel meer kolencentrales te bouwen. Op een punt veranderen zij wel snel. Ze willen van de luchtvervuiling af. Maar de CO2-uitstoot is voor hen een westers verhaal. Ze piekeren er niet over aan het gedram van dit verhaal mee te doen. Vermoedelijk vinden ze ons arrogant en lachen ze ons stiekem uit.

Hier geloven de politieke leiders er feitelijk ook niet in. De industrie krijgt ruim baan voor de zogenaamde milieumaatregelen. Maar ondertussen zetten de politieke beleidsmakers zwaar in op biomassa stoken. Enorme hoeveelheden bomen, hele bossen worden geveld, vervoerd en opgestookt. Klopt er iets niet? Als ze echt benauwd zouden zijn, is de keuze voor biomassa stoken geen uiting van logisch gedrag maar een grote stommiteit. Ze geloven zelf niet in de verhalen waarmee zij ons bang maken. Ze belazeren ons.

De komende jaren blijft de uitstoot van CO2 stijgen, hier en wereldwijd. Wij moeten accepteren dat onze gasaansluitingen worden weggehaald, terwijl de opmars van het gasgebruik in de EU onverminderd doorgaat. Hoe valt dat met elkaar te rijmen? Voor wiens profijt moeten wij van het gas af? Zou het gerucht waar zijn dat de industrie daardoor een enorme impuls krijgt? Wij de narigheid, zij de winst! Zo ziet het plaatje er uit!

Als de energietransitie zo'n beetje rond is, mogen er eindelijk kerncentrales komen. Het grootkapitaal van de industrie heeft dan de gigantische winsten binnengehaald. De volgende industrietak komt aan de beurt om te gaan investeren en cashen.

Aan het voortdurend veranderende klimaat kunnen we weinig veranderen. Als we dat proberen kan dat tot catastrofes leiden die niet meer teruggedraaid kunnen worden en het einde van de geschiedenis van de mensheid inluiden. Over dat laatste zou ik niet treuren, want zonder de mens gaat de aarde nog een mooie toekomst tegemoet, zolang als het duurt uiteraard.

Hoe kom ik aan dit standpunt? Ik doe niet aan napraten en doe mijn oren dicht wanneer een verhaal smaakt naar propaganda of als daarmee angst wordt aangejaagd. Ik doe niets anders dan kijken en vragen stellen. Ik ontdek in de antwoorden dezelfde drives, die van het geld en de macht.

De werking van die drives als sturend mechanisme is vaak genoeg onder onze aandacht gebracht. We kunnen het weten. Maar we laten ons een oor aan naaien. Niet allereerst onze belangen maar die van anderen regeren de wereld waarin wij leven en klimaatpolitiek wordt bedreven. Van ons wordt verwacht dat wij geloven en volgen. Verstandige en verantwoordelijke mensen doen niet mee aan deze onderdanigheid. Maar die schijnen nog al schaars te zijn.

Cornelis van den Berg schreef eerder al over de soepzooi van de klimaatwetenschap