-Paul Cliteur- 'Het motief voor de aanval op Rushdie was religieus, zegt de moeder van Hadi Matar'

Maar in de mensenwereld kunnen die kinderen het soms te bont maken. Dan gaat moeder niet tot het uiterste om haar jong te verdedigen. Dat zien we nu bij Silvana Fardos, de moeder van Hadi Matar, die Salman Rushdie heeft neergestoken. Fardos geeft aan haar zoon niet meer te willen zien. Zij verontschuldigt zich tegenover Rushdie in een interview in The New York Post. Over haar zoon zegt zij: “he is responsible for his actions”.

Maar niet alleen dat. Het beeld dat Fardos van haar geradicaliseerde zoon schetst maakt duidelijk dat hij religieus gemotiveerd was, een punt dat onze MSM zo zorgvuldig mogelijk onvermeld proberen te laten. De New York Post is echter duidelijk: “Sources have told The Post that Matar’s motive appears to be religiously driven. In 1989, Iran’s Ayatollah Ruhollah Khomeini issued a fatwa ordering Muslims to kill Rushdie after alleging ‘Satanic Verses’ mocked the religion.”

Fardos, die ook een tweeling van 14 jaar heeft, zei dat haar oudste kind, Hadi, religieuzer werd naarmate hij ouder werd. Ze merkte op dat de houding van haar zoon met name veranderde in 2018 nadat hij terugkeerde van een reis naar Libanon, haar thuisland, waar hij zijn vader bezocht. Het beeld dat zij verder geeft van haar zoon is dat van een “zelfontbrander”. Iemand die, in isolement, is geradicaliseerd vanachter zijn computerscherm.

Nu gaat het mij om dat “religieuze motief”, waarvoor, zeer terecht, ook Bart Collard aandacht vraagt in een mooie analyse van de Rushdie casus. Is het belangrijk om dat vast te stellen? Naar mijn idee zeker.

Nee, niet omdat ik daarmee alle religie wil besmeuren.

Nee, niet omdat ik uitsluit dat vrijzinnige vormen van islam bestaan.

Nee, niet omdat ik hele gemeenschappen in diskrediet wil brengen.

Maar wel, omdat het nodig is dat contraterrorisme wordt bedreven op basis van een realistische taxatie van de motieven van de terrorist. En dan speelt religie een rol. Welke precies, en welke onderdelen van de religieuze traditie hierbij in het geding zijn, dient men zorgvuldig in kaart te brengen. Dus de MSM moeten daar niet voor terugschrikken. De NPO moet daar niet bang voor zijn. De Nederlandse overheid moet dat niet wegpoetsen. Nederlandse politici die verantwoordelijk zijn voor beleid ten aanzien van terrorisme moeten niet ineens met meel in de mond gaan praten wanneer dit punt naar voren komt.

Balkenende, Donner, Hirsch Ballin, Opstelten, Grapperhaus – ze zijn allemaal met een grote boog om het onderwerp heen gelopen. Van 2004 (Van Gogh) tot aan 2022 (waar we nu zijn). En daarbij worden ze geholpen door de officiële duiders van het verschijnsel binnen de NPO: Geert Mak en Adriaan van Dis.

Daardoor laten zij Silvana Fardos aan haar lot over. En bij elke nieuwe aanslag moeten zij weer met een vroom gezicht zeggen: “verbijsterend”, “vreselijk”, “laf”, “totaal onverwacht”.