-Paul Cliteur- “Antifascisme” en jihadisme als verhoogde veiligheidsrisico’s voor Nederland

Het motief van de dader is enorm belangrijk. Naar het zich laat aanzien zal dat weer hetzelfde zijn als bij de Oekraïner die in Gent (België) met een ingeklapte paraplu Baudet aanviel. Nadat hij zijn aanslag had gepleegd en in bedwang werd gehouden door beveiligers schreeuwde de Oekraïner “fascist”.

Buiten werden zogenaamde “antifa’s” geconstateerd. Een hoogst agressieve actiegroep die met een beroep op “bestrijding van het fascisme” geweld geoorloofd acht. Die “antifascisten” zien zichzelf als mensen met een missie. Zij denken dat zij Nederland moeten redden van het dreigend fascisme.

Er zijn daarmee twee belangrijke hoogst gevaarlijke en agressieve ideologieën actief in Nederland die een serieuze bedreiging vormen voor de vrijheid van expressie: jihadisme, de gewelddadige interpretatie van de islam die Theo van Gogh het leven heeft gekost in 2004 en antifascisme die Pim Fortuyn het leven heeft gekost in 2002.

Ik plaats het woord “antifascisme” tussen aanhalingstekens om tot uitdrukking te brengen dat ik zelf dit “antifascisme” niet zie als een oprechte afwijzing van fascisme. Het tegenovergestelde zelfs. Volkert van der G. was, of is, een fascist in de zin dat hij gebruik wilde maken van grof geweld om Fortuyn “te stoppen”. En de Oekraïense paraplu-terrorist uit Gent en de Groningse jongeling die, door hun ideologie verblind, geweld aanwenden tegenover Baudet hebben veel meer met echt fascisme gemeen dan de slachtoffers van hun gewelddadige acties.

Waar jihadisten vandaan komen is langzamerhand wel bekend. En aan dit gevaarlijke verschijnsel is een enorm corpus aan literatuur gewijd. Die literatuur komt overigens uit het buitenland, voornamelijk Frankrijk waar men alert is geworden op deze terroristische uitdaging voor de democratie na de vele aanslagen op Charlie Hebdo (2015), de Bataclan (2015), Samuel Paty (2020), Dominique Bernard (2023) en vele andere jihadistisch gemotiveerde terreurdaden. Onlangs publiceerde de Franse terrorismedeskundige en arabist Gilles Kepel hierover zijn Prophète en son pays (2023). In Nederland heeft men voor de jihadistische uitdaging voor de vrijheid van expressie nauwelijks belangstelling, wat wonderlijk mag heten, want in de reeks aanslagen staat Nederland vooraan met de moord op Theo van Gogh (2004).

De monsterzege van de PVV zal de twee genoemde veiligheidsrisico’s aanzienlijk ernstiger maken. Eén jihadist uit Pakistan zit in Nederland een tienjarige gevangenisstraf uit vanwege het beramen van een aanslag op Wilders. Een andere jihadist, een populaire cricketspeler werd onlangs in Nederland veroordeeld tot het oproepen tot het vermoorden van Wilders. Nu Wilders de beoogde premier is van Nederland zal de dreiging vanuit Pakistan alleen maar groter worden. Hij heeft geen 6 bewakers om zich heen nodig, maar 12.

Maar ook de tweede dreiging, die van het “antifascisme”, is groot. Het “antifascisme” manifesteerde zich in 2002 met Volkert van der G. Onlangs stak het opnieuw de kop op in Gent toen een Oekraïner Baudet op zijn hoofd sloeg met een verzwaarde paraplu daarbij “fascismo” roepend. Enkele weken daarna herhaalde zich deze gang van zaken, zij het nu met een bierflesje waarmee Baudet werd geslagen tijdens een cafébezoek in een café in Groningen. De dreiging van het “antifascisme” zal groter worden nu Wilders premier dreigt te worden, iets dat in de ontspoorde wereldbeschouwing van “antifascisten” neerkomt op Hitler die aan de macht komt. Zelfs een vrij rondlopende Volkert van der G. is nu een veiligheidsrisico. Laten we hopen dat de AIVD dit begrijpt en passende maatregelen heeft genomen. Waar ik overigens bepaald niet gerust op ben.

Paul Cliteur is de schrijver van Theoterrorism v. Freedom of Speech: from Incident to Precedent (2019): https://ap.lc/KuKd1