Als er iets tekenend is voor de degeneratie van Nederland als welvaartsstaat, dan is het wel de installering van onze portefeuille-loze minister voor armoedebeleid, participatie en pensioenen, Carola Schouten. Waar 'lieftallige' Carola eerst als een stoïcijns ijskonijn haar eigen afkomst verloochende door met een zichtbaar genoegen de
boeren de nek om te draaien, heeft Carola nu naast haar gebruikelijke ijskoude afstandelijkheid ook nog de gave van onzichtbaarheid aan haar karakter toegevoegd. Want ze is op haar positie onzichtbaarder - ik weet, het klinkt raar - dan Kevin Bacon in de film '
Hollow Man.'
Zet linkse vrouwen aan de regieknoppen van financiën, en je dwingt een heel land op haar knieën is een waarheid als een spreekwoordelijke stikstofscheet van een koe, zichtbaar wordend in de stuitende onkunde van vrouwen als Kaag en Schouten.
Na de introductie van haar 47-punten-plan is het angstvallig stil rondom Carola Schouten, terwijl de huidige financiële situatie van miljoenen Nederlanders juist schreeuwt om zichtbare, en daadwerkelijke regie.
Het staat natuurlijk voor de bühne leuk om te pleiten voor de herintroductie van de schooltandarts - die slagers waar menig Nederlander zijn trauma voor de tandarts aan overgehouden heeft - of de bestrijding van laaggeletterdheid - zichtbaar in o.a. mijn stukken - maar wat heeft de gemiddelde Nederlander daar aan als zelfs bij een groot deel der volwassenen al de tanden uit het mondje rotten door - vanwege geldgebrek - het uitblijven van tandartsbezoek?
De afwezigheid van laaggeletterdheid heeft bij mijn weten nog nooit een gevoel van honger opgelost. Want of je nou perfect Nederlands schrijft, of in mijn spijker handschrift, je bord blijft in beide gevallen even leeg bij gebrek aan financiële middelen.
Kom echter niet aan met de dooddoener dat hooggeletterdheid je levenskansen significant verhogen - door de betere positie op de arbeidsmarkt. Want als dat zo was, dan zouden we voor die 'arbeidsmarkt' niet half Afrika hierheen importeren om de posities van tandartsen, advocaten en ingenieurs te vervullen, terwijl deze personen nog niet eens een kruisje op een daarvoor vereiste plek kunnen zetten.
Ons ijskonijntje Carola Schouten had net als 'Sieg'rid Kaag nú de regie met beide handen aan moeten pakken. Maar beide dames schitteren juist door een stuitende en schofferende afwezigheid, hiermee een dikke middelvinger opstekend naar het in financiële nood verkerende Nederlandse volk.