-Michel Mulder- Big Brother is watching you

Wie heeft er nog nooit van Big Brother gehoord, het almachtige onfeilbare staatshoofd uit de dystopische roman 1984 van George Orwell?

Waar de opkomst van een reële Big Brother al door velen van ons voorspeld is, wordt deze realiteit door de goedgelovigen onder ons nog steeds afgedaan als een complottheorie, vaak vergezeld van de dooddoener: ik heb niets te verbergen.

Door middel van digitale id-gein, vaccinatiepaspoorten en QR-codes zijn meer en meer wereldbewoners vrijwillig onderdeel geworden van een nog nooit op deze schaal vertoonde controlestaat. Maar dat is voor de slavenhouders aan de bovenzijde van de maatschappij uiteraard nog niet genoeg.

De 'dwarsdenkers' onder ons kunnen nog steeds 'ontsnappen' aan het systeem door niet meer te reizen, niet meer uit eten te gaan en geen vakantie meer te boeken, waardoor ze nog steeds een relatieve vorm van - geestelijke - vrijheid genieten.

De val klapt pas écht dicht bij de controle over onze financiën, die utopische staat van absolute slavernij die een bepaalde Argentijnse mevrouw zo bepleit.

Als wij geen controle of zeggenschap meer hebben over ons eigen geld - of dat nu is door de afschaffing van contant geld of de verplichting van een digitale euro - dan is ons laatste restje vrijheid van ons afgenomen, en rest ons alleen nog onze herinneringen en onze fantasie....... althans, tot ze ons koppelen aan die zo gewilde artificial intelligence. (ook zo'n fetisj van die Argentijnse mevrouw)

"Maar wat maakt dat dan uit," zullen velen van u zeggen? "Ons geld is nu grotendeels ook al 'digitaal,' want het vliegt met één druk op de knop van de ene naar de andere rekening!"

Het gaat simpelweg om het feit dat er nu nog een keuzevrijheid is tussen contant geld en de 'digitale' vorm, een keuzevrijheid die straks niet meer zal bestaan.

Het gaat daarbij dus niet om het feit of je iets te verbergen hebt of niet; het gaat om het feit dat het de eigen keuze zou moeten zijn wat zichtbaar wordt in jouw betaalgeschiedenis of niet, en dat dat niet is aan een - inmiddels alles en iedereen bespiedende - overheid.

De politieke wereld stond op haar kop toen nog niet zo lang geleden bleek dat de NSA zo ongeveer iedereen bespioneerde, een Amerikaanse gewoonte zoals we o.a. ook al hebben mogen opmaken uit de openbaringen van Edward Snowden.

Het is namelijk wel de bedoeling dat de burger bespied wordt, maar uiteraard niet de bovenonsgestelden.

Ten tijden van het 'lekken' van Snowden was het publiek in de meerderheid nog verontwaardigd over wat er allemaal voor drek naar buiten kwam. Maar door de 'dreiging' van corona en andere (toevallig heel handige) crises heeft men de sleutels van de voordeur vrijwillig overhandigd aan een steeds dictatorialer wordende overheid. Dit natuurlijk voor de 'beloning' van een vals gevoel van veiligheid en gezondheid.

Wie echter zijn leven in handen van welke overheid dan ook legt, die weet dat het individu altijd de verliezer zal zijn als het aankomt op rechten en privacy.

Elke schending van onze rechten en privacy wordt begaan onder de absolute garantie dat juist onze rechten en privacy gewaarborgd zijn, terwijl ieder toekomstig onderzoek of WOB-verzoek zal uitwijzen dat deze 'waarborgen' als eerste bij het grofvuil zijn gezet.

We zien een steeds krapper vangnet waarin wij, de onmachtige vissen, gevangen gehouden worden door de overheidsvissers, en dit alles vreemd genoeg om onze veiligheid en democratie te beschermen.

En de meerderheid van ons vraagt zich nog steeds niet af: is het niet vreemd dat instanties die in dienst zijn van het volk, en door dat volk betaald worden, datzelfde volk steeds meer bespioneren en beknechten?

Ik heb niets te verbergen is die zo vaak gehoorde kreet. Maar misschien is het recht om iets te verbergen, juist wel het grootste goed van het begrip vrijheid?