Humo haalt walgelijke, antisemitische column van Herman Brusselmans offline: Een stuitend dieptepunt in de media

Normaal gesproken ben ik niet van de censuur en óók niet van het gezeur over antisemitisme. Te vaak wordt kritiek op Israël, of op machtige mensen die toevallig Joods zijn en een valse agenda hebben, meteen als ‘antisemitisch’ bestempeld. Dat is gevaarlijk en ondermijnt echte discussies. Maar laten we eerlijk zijn: dit geval met Brusselmans gaat veel verder. Dit is niet zomaar een kritische column; dit is regelrechte Jodenhaat, verpakt in de goedkoopste, meest ranzige verpakking die je je kunt voorstellen.

Brusselmans, die zijn handen blijkbaar niet vies maakt van de laagste vorm van ‘humor’, besloot zijn frustratie over de Israëlische operatie in Gaza te uiten door niet alleen Israël en haar leiders aan te vallen, maar ook Joden in het algemeen. De gek schrijft zelfs dat het beeld van een schreeuwend Palestijns jongetje hem zo woedend maakt, dat hij iedere Jood die hij tegenkomt, een puntig mes door de keel wil rammen. Ja, je leest het goed. Dat is de smerige ‘satire’ die HUMO besloot te publiceren.

En wat doet dat achterlijke HUMO vervolgens? In plaats van hun fout toe te geven en zich diep te schamen, komen ze met een volstrekt idiote verklaring. “Het was satire,” beweren ze, “Voor wie de volledige column leest, is het overduidelijk dat Herman de zinnen niet letterlijk bedoeld heeft.” Serieus? Dat noemen zij satire?

Maar hier is waar het nog enger wordt: ze geven vervolgens zelf toe dat Brusselmans ‘duidelijk wilde maken dat hij heel ziek wordt van de beelden uit Gaza en dat hij dat gevoel sterk wilde overbrengen.’ Dus, het was wel degelijk wat hij voelde, en hij besloot dat te uiten door haat tegen Joden te promoten.

Het is doodeng om te zien hoe ver we gezakt zijn in de zogenaamde media. Dit gaat niet meer om vrije meningsuiting of het aanklagen van misstanden. Dit is pure ranzigheid, vermomd als ‘kunst’ of ‘satire,’ en het is een dieptepunt voor een ooit gerespecteerd blad als HUMO.