Het is te bizar voor woorden, maar het is blijkbaar noodzakelijk dat de Nijmeegse burgemeester Hubert Bruls in actie komt om mensen te verdedigen en te beschermen die Israël een warm hart toedragen. De burgemeester heeft laten weten dat een groep die wilde 'controleren' dat wandelaars bij de 4-Daagse geen pro-Israël dingen op hadden niet welkom is.
De "geweldloze burgerwacht" in kwestie is van Nijmegen4Palestine. Die knettergekke idioten willen "burgerwachten" neerzetten die kijken of wandelaars pro-Israëlische tekens bij zich dragen. Als ze dat soort wandelaar zien willen ze die mensen aanspreken en, dit is echt bizar, ze vertellen dat ze Nijmegen eigenlijk maar beter kunnen verlaten omdat zij, mensen van de pro-Palestina 'burgerwacht', niet wensen dat hun stad "gebruikt wordt voor Israëlische propaganda."
Dat jodenhatende Hamas-gekken dit zelfs maar denken te kunnen doen is een duidelijk teken dat Nederland totaal knettergek is geworden de afgelopen jaren. Een jaar of tien geleden had niemand dit durven voorstellen, laat staan daadwerkelijk in actie durven brengen. Maar tegenwoordig zijn er dus zoveel jodenhatende malloten in ons land dat ze zo'n idee niet alleen durven hebben, maar ook denken dat het helemaal prima is als ze daar in de praktijk iets mee doen.
Hoewel Hubert Bruls een vreselijke vent is heeft hij dit keer zowaar eens gelijk. "Het instellen van een burgerwacht om individuele wandelaars in de gaten te houden, is ronduit dreigend en intimiderend en kan fungeren als een algemene oproep tot discriminatie, haat en geweld," zegt hij.
"Ik roep Nijmegen4Palestine op om hun houding en woordkeuze te matigen en deze dreigende woorden in te trekken," gaat hij verder. "Iedereen is welkom in Nijmegen tijdens dit evenement, dat juist van oudsher vriendschappelijk en verbroederend van insteek is, en geen politiek strijdtoneel."
Dit is toch bizar? Radicaal-linkse Hamas-knuffelaars willen letterlijk mensen wegsturen als die te positief denken over een ander land; en als ze dat tonen door iets op hun kleding te hebben. Zoals een speldje. Of iets anders.
Wij roepen dit niet snel op DDS, maar dit doet écht denken aan een héél enge tijd. 80 jaar geleden. Ongelooflijk.