- Frits Bosch - Teflon Mark Rutte: “Nederlandse samenleving is een teer vaasje”

Mark Rutte is een Nederlandse politicus. Hij is minister president en van minister van Algemene Zaken sinds 14 oktober 2010 en is daarmee de langszittende premier van Nederland. Hij is leider van de VVD. Hij heeft geschiedenis gestudeerd in Leiden. Hij is 56 jaar, 1,93 meter, ongehuwd en rijdt in een oude Saab.

Uit kiezersonderzoek blijkt dat de bevolking steeds minder opheeft met politici. De kritiek op Mark Rutte wordt steeds luider. Maar het lijkt erop dat het langs Teflon Mark afglijdt. De coalitie houdt hem op het pluche, het enige dat hij belangrijk lijkt te vinden. Klimaatactivisten hebben zich met lijm op de snelweg vastgeplakt. Rutte zit met lijm op het pluche. Alles glijdt van hem af. Hij blijft grijnzen en toont zich vrolijk in een plat tv programma als Vandaag Inside. Als hem door journalisten indringende vragen worden gesteld geeft hij ontwijkend antwoord of is het liegen en bedriegen geblazen om met Pieter Omtzigt te praten. Mark Rutte weet zich uit iedere netelige situatie te redden, zo lijkt het. Zo ook uit de bizarre asielcrisis waarin hij ons land gesleurd heeft. Hoe absurd kan het worden dat een liberale minister de gemeenten en hoteleigenaren met dwang voorschrijft om asielzoekers op te nemen.

We beginnen ons af te vragen of Mark Rutte eigenlijk wel normaal is. Geert Wilders zei ooit tegen hem “doe normaal man!” Achteraf gezien is dit een hele terechte opmerking geweest. Mark Rutte lijkt niet normaal. Het lijkt hem geen ene bal te schelen dat er helemaal niets lukt van zijn regeren. De ellende van de Toeslagenaffaire of de verarming van de samenleving of de achteruitgang van het onderwijs en ga nog maar een half uur door, glijdt van hem af. Hij voelt het niet. Hij blijft grijnzen en zwaaien. Hoe komt dat? Hij heeft kip noch kraai. Hij kan het niet invoelen en neemt geen verantwoordelijkheid.

Mijn veronderstelling is dat als je geen vrouw en kinderen hebt, je horizon dan kort is, “na mij stopt het.” Hij heeft geen visie, maar dat heeft hij niet nodig als je horizon zo kort. Hij was dikke vrienden met Angela Merkel, ook zij heeft geen kinderen en zei “wir schaffen das”, zonder verantwoordelijkheidsgevoel. Ook zij had geen visie. Rutte doet graag Popie Jopie met regeringsleiders, zoals president Emanuel Macron omarmen en Giorgia Meloni kussen, doen alsof hij er wel pap van lust, terwijl wij weten dat hij nog knaap is.

In de Babylonische tijd moest onder de zesde koning van Babylon de Amoriet Hamurabi (1795-1750 vChr) een bruggenbouwer na het gereed komen van de brug drie weken lang eronder gaan slapen met zijn gezin, dan wil je wel dat de brug stevig is. Lees The Code of Hamurabi. Dat is misschien een idee voor onze regering: met alles wat je voorstelt hang je er zelf in met je hebben een houwen. Als het mis gast, jammer dan, ben je alles kwijt. Rutte in 2018: “De Nederlandse samenleving is een teer vaasje dat we samen moeten vasthouden.” Dat tere vaasje heeft hij met kracht kapot geslagen. Het enige wat hem lijkt te interesseren is hoe hij zelf reilt en zeilt, asociaal.

Mark Rutte is een enthousiast bezoeker van WEF en Bilderberg conferenties. Deze conferenties zijn bij uitstek bedoeld om een nieuwe visie op te doen. Maar Mark Rutte heeft gezegd dat hij geen visie heeft en ook geen visie wil. Dat spoort dus niet. Hij begrijpt natuurlijk dat als je een visie uitspreekt en dat lukt niet dat je dagen op het pluche geteld zijn. Je wordt dan verantwoordelijk gehouden en dan kan het einde oefening zijn. Nu werd hij recent door zijn partij, de VVD, gedwongen tot een visie inzake de asielcrisis te hebben. Hij kon niet anders dan zich er persoonlijk garant voor te stellen dat hij de asielinstroom zou indammen. Dat lukt niet. Dus zijn dagen op het pluche lijken geteld.

Steun DDS op BackMe: samen pakken we het mediakartel aan. Deze steun is heel nuttig in deze zware economische tijden. Steun ons dus! Dat kan met een groter of een kleiner bedrag... en help ons het partijkartel en het mediakartel te slopen.

Hoe onthutsend is het om te constateren dat nu pas, na 13 jaar zijn eigen partij, de VVD, in de smiezen krijgt wie hij is. Ondertussen ligt het tere vaasje in duizend stukken op de grond… wie gaat de scherven opruimen?

Frits Bosch, econoom en socioloog. Tevens auteur van “Risico als obsessie”, “Dat is het risico”, “Wereld op een keerpunt” “Onbehagen bij de elite”, “Schaft ook Nederland zich af?” en “Feminisme op de werkvloer”.