-Frits Bosch- Nederland heeft een aanhoudende bevolkingsgroei, toenemende vergijzing, groeiende diversiteit en kampt met tekorten op de arbeidsmarkt. Deel 2

De bevolking van Nederland verandert de komende dertig jaar flink. Het Centraal Bureau voor de Statistiek, CBS, voorziet dat belangrijkste demografische veranderingen zijn: aanhoudende bevolkingsgroei, toenemende vergijzing en groeiende diversiteit. Deze veranderingen hebben aanzienlijke gevolgen voor veel maatschappelijke terreinen. Maar hoe ze precies uitwerken is nog onzeker. Tijd voor een inventarisatie. In dit artikel bespreek ik in een trilogie eerst mondiale demografische ontwikkelingen en ga vervolgens in op gevolgen hiervan voor onze arbeidsmarkt. Dit is deel 2.

Dan de gevolgen voor de arbeidsmarkt. De gedachte dat massa immigratie ‘een zegen’ is overdreven. Als er ongeschoolden naar hoogontwikkelde economieën komen vindt geen aansluiting plaats op de arbeidsmarkt. Je kunt van hen geen innovatie op bijvoorbeeld AI verwachten. De vraag naar midden- en hoogopgeleiden zal toenemen. Artificiële intelligentie en robots zullen worden ingezet om de gaten op de arbeidsmarkt in te vullen. Er zal meer ingezet moeten worden op onderwijs om de productiviteit hoog te houden.

Het Nederlands Interdisciplinair Demografisch Instituut, NIDI, meldt dat de migranten die Nederland binnenkomen weinig toegevoegde waarde hebben voor onze arbeidsmarkt. De deelname van de immigranten is na vele jaren nog steeds laag en de werkloosheid hoog. Bovendien laat de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid, de WRR, weten dat de immigratie voor gettovorming en lage arbeidsproductiviteit zorgt. Het WRR Verkenningsrapport uit 2018: 1. De sociale cohesie is aangetast door de diversiteit en dat blijft zo. 2. Beleidsmakers, burgemeesters weten weinig van de veranderende samenstelling in hun gemeente, 3. Bevolkingsgroepen beoordelen elkaar minder positief, 4. Meer diversiteit betekent meer criminaliteit, 5. De economische groei van Noord- en Zuid-Holland is lager door immigratie. Dat is er sinds 2018 we niet beter op geworden. We kunnen wel krachten vanuit de SubSahara en omstreken krijgen, maar die zijn voor onze hoogontwikkelde samenleving van bescheiden nut. Zullen de EU- pogingen om immigranten tegen te houden met een Tunesië-deal vruchtbaar blijken? Om de soliditeit en betrouwbaarheid van een land te meten heeft de Amerikaanse think tank Funds for Peace een Fragile States Index gemaakt voor 179 landen. Ze nemen aspecten als cohesie, economie, politiek en sociale aspecten in beschouwing. Nederland staat op plaats 169, dus niet fragiel. Tunesië nr 93, Marokko nr 85, Algerije nr 77, Lybië nr 21, Turkije nr 62. Dit zijn dus uiterst instabiele en corrupte landen. Ze lijken onbetrouwbaar en niet geschikt om dit soort zaken mee te doen. Het lijkt naïef om dit toch te proberen tegen beter weten in. Dat hier hoognodig een dam opgeworpen moet worden is zonneklaar, want Afrika is (met India) één van de weinige regio’s die fors doorgroeit qua bevolkingsaantallen en de vloedgolf die daarvandaan naar Europa kan komen dreigt overweldigend te worden. Het lijkt de tijd om het VN Vluchtelingenverdrag op te zeggen plus de EU wetgeving die nog verder gaat in toekenning van rechten voor opvang en verblijf van asielzoekers dan het oude VN verdrag.

Frits Bosch is econoom en socioloog. Hij is tevens auteur van “Risico als obsessie”, “Dat is het risico”, “Wereld op een keerpunt” “Onbehagen bij de elite”, “Schaft ook Nederland zich af?” en “Feminisme op de werkvloer”