De bevolking van Nederland verandert de komende
dertig jaar flink. Het Centraal Bureau voor de Statistiek, CBS, voorziet dat
belangrijkste demografische veranderingen zijn: aanhoudende bevolkingsgroei,
toenemende vergijzing en groeiende diversiteit. Deze veranderingen hebben aanzienlijke
gevolgen voor veel maatschappelijke terreinen. Maar hoe ze precies uitwerken is
nog onzeker. Tijd voor een inventarisatie. In dit artikel bespreek ik in een
trilogie eerst mondiale demografische ontwikkelingen en ga vervolgens in op
gevolgen hiervan voor onze arbeidsmarkt. Dit is deel 2. Dan
de gevolgen voor de arbeidsmarkt. De gedachte dat massa immigratie ‘een zegen’
is overdreven. Als er ongeschoolden naar
hoogontwikkelde economieën komen vindt geen aansluiting plaats op de
arbeidsmarkt. Je kunt van hen geen innovatie op bijvoorbeeld AI verwachten. De
vraag naar midden- en hoogopgeleiden zal toenemen. Artificiële intelligentie en
robots zullen worden ingezet om de gaten op de arbeidsmarkt in te vullen. Er
zal meer ingezet moeten worden op onderwijs om de productiviteit hoog te
houden.
Het Nederlands Interdisciplinair Demografisch Instituut, NIDI,
meldt dat de migranten die Nederland binnenkomen weinig toegevoegde waarde
hebben voor onze arbeidsmarkt. De deelname van de immigranten is na vele jaren
nog steeds laag en de werkloosheid hoog. Bovendien laat de Wetenschappelijke Raad
voor het Regeringsbeleid, de WRR, weten dat de immigratie voor gettovorming en
lage arbeidsproductiviteit zorgt. Het WRR Verkenningsrapport uit 2018: 1. De
sociale cohesie is aangetast door de diversiteit en dat blijft zo. 2.
Beleidsmakers, burgemeesters weten weinig van de veranderende samenstelling in
hun gemeente, 3. Bevolkingsgroepen beoordelen elkaar minder positief, 4. Meer
diversiteit betekent meer criminaliteit, 5. De economische groei van Noord- en
Zuid-Holland is lager door immigratie. Dat is er sinds 2018 we niet beter op
geworden. We kunnen wel krachten vanuit de SubSahara en omstreken krijgen, maar
die zijn voor onze hoogontwikkelde samenleving van bescheiden nut. Zullen de
EU- pogingen om immigranten tegen te houden met een Tunesië-deal vruchtbaar
blijken? Om de soliditeit en betrouwbaarheid van een land te meten heeft de
Amerikaanse think tank Funds for Peace een Fragile States Index gemaakt voor
179 landen. Ze nemen aspecten als cohesie, economie, politiek en sociale
aspecten in beschouwing. Nederland staat op plaats 169, dus niet fragiel.
Tunesië nr 93, Marokko nr 85, Algerije nr 77, Lybië nr 21, Turkije nr 62. Dit
zijn dus uiterst instabiele en corrupte landen. Ze lijken onbetrouwbaar en niet
geschikt om dit soort zaken mee te doen. Het lijkt naïef om dit toch te
proberen tegen beter weten in. Dat hier
hoognodig een dam opgeworpen moet worden is zonneklaar, want Afrika is (met
India) één van de weinige regio’s die fors doorgroeit qua bevolkingsaantallen
en de vloedgolf die daarvandaan naar Europa kan komen dreigt overweldigend te
worden. Het lijkt de tijd om het VN Vluchtelingenverdrag op te zeggen plus de
EU wetgeving die nog verder gaat in toekenning van rechten voor opvang en
verblijf van asielzoekers dan het oude VN verdrag.