-Frits Bosch- 'Kortzichtig advies Olaf Sleijpen, DNB over inflatiecompensatie'

Te ruime compensatie zal de prijzen verder opdrijven. Ik herinner de wijze raad van mijn schooljuffrouw op de lagere school: “overal waar ‘te’ bij staat is slecht, behalve tevreden.” Dat geldt hier ook. Sleijpen stelt dat de oorzaak van de prijsstijgingen - energieprijzen - aan de aanbodkant zit en niet aan de vraagkant. Tekorten aan de aanbodkant los je niet op met financiële steun aan de vraagkant, de kopers van de producten. Sleijpen wil enkel de nijpende gevallen compenseren. Als compensatie over de volle breedte verleend wordt dan gaat dat ten koste van de begroting en staatsschuld op last van komende generaties. Economen noemen dat vasthouden aan prudent begrotingsbeleid.

Tot zover eens met Sleijpen. Maar laten we wel noemen dat de oorzaak van de extreem hoge energieprijzen - in Nederland de hoogste van heel Europa - gelegen is bij de overheid. We hebben ons geheel afhankelijk gemaakt qua energie van Rusland en bovendien hebben we hier extreem hoge accijnzen, kwartje van Kok aan de pomp. Financieel genie Sigrid Kaag zegt dat we collectief armer zijn geworden. Dat is correct, maar vol verwachting klopt ons hart wat ons op Prinsjesdag gepresenteerd wordt: wat gebeurt er met de hobby’s van haar in de afgesloten miljarden silo’s? Worden die opgebroken voor nijpende gevallen?

Tenslotte dit: emeritus hoogleraar Jan Latten roept al jaren om een prudent bevolkingsbeleid. Het is aan dovemansoren. Dit jaar schat hij 175.000 immigranten, straatarme mensen. Dit zijn mensen waarvan we mogen betwijfelen of het echte asielzoekers zijn: in de betreffende landen is de sfeer niet plezierig, maar geen oorlog meer: gelukszoekers? Heeft Sleijpen wel eens bedacht wat dit met het prudente begrotingsbeleid doet, ten koste van nijpende gevallen alhier? We mogen de kosten traditioneel niet weten: vele miljarden. Nee, uiteraard niet, maar kortzichtig is zijn oproep wel.