-Frits Bosch- Dit is de reden dat links verkiezingen verliest

Cultuurmarxisme
De neergang van links begon al eind jaren zestig van de vorige eeuw. Met de studentenopstand veranderde marxisme van inhoud en focus. Marxisme gold in zijn meest basale vorm als een klassenstrijd ter bevrijding van arbeiders in het uitbuitende kapitalisme. Tijdens de zogenaamde ‘Lange Mars door de Instituties’ werd marxisme in verwaterde en amper nog herkenbare vorm in brede lagen van de samenleving ingezet om de cultuur binnen te dringen. Dit wordt cultuur marxisme genoemd.

In mijn boeken Kafkaistan en Wereld op een keerpunt ga ik er diep op in hoe dit in z’n werk is gegaan. De focus van marxisme kwam niet langer te liggen op arbeiders, maar op de gehele maatschappij en groepen die (vermeend) achtergesteld worden. Identiteitspolitiek werd ontwikkeld om die achterstelling te neutraliseren. Ieder die dat niet ziet zitten wordt gecanceld in een grenzeloze arrogantie van links.

Vervreemding
Aldus vindt politieke vervreemding plaats, weg van “de gewone man” en arbeiders naar identitaire groepen, zoals in LHBTI en ‘white supremacy’. De eigen cultuur en historie wordt verketterd, zwarte piet wordt racistisch genoemd. De premier noemt Nederland ‘institutioneel racistisch’ daarmee de bevolking in de hoek zettend. Opvallend is dat de groepen waarvoor identiteitspolitiek bedoeld is, waaronder mensen met een allochtone herkomst, geen enkele affectie voelen voor dit beleid, zelfs afkeer.

De Lange Mars door de Instituties had tot gevolg dat de universiteiten, media, rechtelijke macht, bedrijfsleven en politiek naar links opschoof. Maar het electoraat, veranderde amper van opstelling en bleef relatief conservatief. De kloof was geboren. Links verloor keer op keer. De opkomst van prof Pim Fortuyn eind jaren negentig tot de moord door een extreem linkse man in 2002, was een serieuze waarschuwing voor links wat echter niet begrepen werd. En links weigert nog steeds het te begrijpen.

Linkse betonnen muur
Door de politieke verschuiving is de indeling links-rechts aan sterke slijtage onderhevig. In de jaren vijftig van de vorige eeuw gold links voor het opkomen voor de belangen van arbeiders en voor het opbouwen van de verzorgingsstaat. Rechts gold voor het establishment. Links en rechts hebben stuivertje verwisseld. Links geldt nu voor de zich progressief noemende elite. Burgers werden zelfs “klootjesvolk” genoemd.

Burgers die geconfronteerd worden met de immense nadelen van de massale komst van immigranten in hun wijken worden door links ‘xenofoob’ genoemd. Hoe sterk kan men zich van de oorspronkelijke kiezers vervreemden? Links heeft continu de eigen bevolking geschoffeerd. Hoe wil je dan verkiezingen winnen? Links heeft niet een bord voor de kop maar een betonnen muur.

Rechts geldt nu voor sociaal-economische én sociaal-culturele belangen van burgers. Rechts staat daarmee centraal in de macht. Het is opvallend hoe breed, onder alle lagen van de bevolking, rechts ingedaald is. Links heeft zich structureel buiten de macht gemanoeuvreerd, bijna willens en wetens. In Nederland is de Partij van de Arbeid een samenwerkingsverband aangegaan met GroenLinks. Dit is een zeer onverstandige ‘move’, een doodlopende weg.

GroenLinks is een elitaire partij gericht op windmolens, klimaat en duurzaamheid, deze onderwerpen zijn weinig aansprekend voor kiezers. Links is nog steeds voor massa-immigratie, frontaal contra de belangen van burgers. Het is voorlopig niet te voorzien dat links weer terugkomt. Men heeft zich in de hoek geschilderd, arrogant in het eigen gelijk, nog steeds op weg naar de maakbare samenleving, de utopie.

Vele kiezers zijn hevig teleurgesteld in het beleid van een namaak liberale premier, dertien jaar links beleid. Het leidde tot chaos waardoor alle sectoren op tilt kwam te staan. En nog steeds weet deze charmante opportunist aan de touwtjes te trekken en zijn achterban zijn wil te laten doen.

Abraham Lincoln: “you can fool some people all of the time, and all people some of the time, but you cannot fool all people all of the time.” Maar voor de VVD lijkt te gelden “you can fool all of the people all of the time.” Vele kiezers wisten tot het laatste moment niet op wie ze zouden stemmen. Maar in het stemhokje stellen zij zich de vraag: “wie komt op voor mijn belangen?” Antwoord: “Rechts”!