-Cultuur onder Vuur- De lange arm van Sigrid Kaag: Hamas-vrienden UNRWA moesten en zouden weer subsidie krijgen

Sigrid Kaag verliet in januari 2024 het kabinet. Naar eigen zeggen omdat haar gezin de “bedreigingen, beledigingen en aantijgingen” niet meer aankon. Kajsa Ollongren liet zich bij de NPO echter ontvallen dat Kaag de biezen heeft gepakt “om te kunnen helpen vanuit de VN”.

Wie wil Kaag helpen? Uiteraard niet Israël, maar Palestina. Kaag is getrouwd met een Anis al-Qaq, voormalig viceminister van de Palestijnse Autoriteiten. Kaags gezin bewondert terroristenleider Yasser Arafat. Op hun dressoir staat een gezinsfoto met Arafat.

Dat ‘helpen’ doet Kaag als coördinatrice bij UNRWA, de VN-organisatie voor Palestijnse vluchtelingen. Israël beschuldigt UNRWA van betrokkenheid bij de Hamas-terreurdaden van 7 oktober 2023. Eerder zette de EU al subsidie stop, vanwege oproepen tot geweld in lesmateriaal dat UNRWA verspreidde op Palestijnse scholen.

Saillant detail is dat Kaag als minister in 2021 nog een royale extra subsidie verstrekte aan UNRWA, bovenop de toelage die de organisatie sowieso kreeg van de Nederlandse overheid. Ordinaire corruptie heet dat, maar D66’er Kaag komt ermee weg. Want bij het ministerie van Buitenlandse Zaken blijft zij bescherming genieten, zo laten vrijgegeven documenten zien die journalist Bart Nijman (ex-GeenStijl) opvroeg.

De Israëlische beschuldigingen van Hamasverstrengeling waren voor het demissionair kabinet-Rutte IV geloofwaardig genoeg om in januari 2024 subsidies aan UNRWA te bevriezen. Deze beslissing was echter niet ingegeven door morele verontwaardiging. Wel door de vrees dat de Tweede Kamer een volledige stopzetting zou afdwingen. Een harde subsidiestop zou schadelijk zijn voor Sigrid Kaag’s diplomatieke reputatie.

Tegen juni 2024 was UNRWA’s betrokkenheid bij Hamas genoeg op de achtergrond geraakt, om als Nederland weer drie miljoen euro vrij te maken. “In werkelijkheid is UNRWA geen euro Nederlands belastinggeld misgelopen”, constateert Nijman. Uit de stukken leidt hij af dat Buitenlandse Zaken altijd van zins is geweest de subsidies aan Kaags club te hervatten, ongeacht de uitkomst van Israëlisch onderzoek.

Terwijl ministers naar de Kamer en de media toe zorgvuldigheid veinzen, wordt op ministeries UNRWA geprezen als ‘onmisbare schakel’ waar ‘veel respect’ voor bestaat. “Kaag kan zeker op ons bouwen”, schrijven ambtenaren. UNRWA is het koninkrijk van Kaag en daar moet en zal Nederlands belastinggeld naartoe gaan.

Ministers en ambtenaren dragen oogklep op oogklep, zo besef je bij het doornemen van de geopenbaarde documenten. Zij zijn blind voor de islamterreur van Hamas. Zij hebben lak aan de belastingbetaler, die gedwongen meebetaalt aan de linkse Palestina-romance. Zij schaden het Nederlands belang in een complex conflict. Alles om de schatkist van koningin Kaag gevuld te houden.

Ambtenaren bezondigen zich steeds meer aan links activisme, zo stelden we eerder vast. De oude terughoudendheid maakt bij Buitenlandse Zaken en Ontwikkelingssamenwerking plaats voor vocaal progressivisme. Daarbij maken ambtenaren slim gebruik van het netwerk aan ngo’s en VN-clubs, die graag een handje helpen om de linkse koers op het ministerie af te dwingen. Al is het maar omdat de organisaties leunen op de subsidies waar de ambtenaren over gaan. Wiens brood men eet, wiens woord men spreekt.

Tot nu toe hebben bewindslieden het linkse activisme getolereerd of, in het geval van Sigrid Kaag, zelfs gestimuleerd. Dat kost Nederland veel, in euro’s maar ook in internationaal aanzien. Met de blijvende subsidiestroom aan de Hamasvrienden van UNRWA geeft Nederland een gevaarlijk signaal af: voor het persoonlijk belang van een uitgerangeerde linkse politica als Sigrid Kaag, zijn we heus wel bereid om even de ogen te sluiten voor de islamitische terreur van Hamas.