-Column Paul Cliteur- Moet ook een coördinator moslimhaat worden aangesteld? Nee, toch?

Het antwoord laat zich natuurlijk raden: ja, daarvoor is het tijd geworden. In Nederland zou sprake zijn van “chronische moslimdiscriminatie”, volgens Rabin Baldewsingh. Het bewijs? In 2020 gaf 55 procent van de Nederlandse moslims aan “zonder twijfel” discriminatie te ervaren en zei nog eens 14 procent het niet zeker te weten. “De cijfers liegen niet, maar ik zie geen paniek of afschuw. Dat zegt mij dat islamofobie in dit land is genormaliseerd”, aldus Baldewsingh.

Nou nee, meneer Baldwesingh. Wat de cijfers alleen maar aangeven is “ervaren” discriminatie. Wat de cijfers aangeven, is dat 55 procent van de moslims denkt te worden gediscrimineerd, niet dat ze daadwerkelijk worden gediscrimineerd. Dat zij dat denken is overigens erg genoeg, want het vervreemdt een deel van de bevolking van de samenleving. Een alarmerend gegeven. Het leidt tot de vraag: hoe kunnen we de 55 procent van de moslimbevolking enig realisme bijbrengen over hun situatie? Wanneer 55 procent van de Nederlandse moslims “zonder twijfel” discriminatie ervaart dan dan zou dat moeten leiden tot het aanleren van twijfel bij Nederlandse moslims.

Baldewsingh is sinds oktober 2021 de eerste Nationaal Coördinator tegen Discriminatie en Racisme (NCDR), een van vijf Nationaal Coördinatoren die Nederland kent. Zijn functie valt onder het ministerie van Binnenlandse Zaken. Een ander ministerie, Justitie en Veiligheid, stelde in 2021 óók een discriminatiebestrijder aan: Nationaal Coördinator Antisemitismebestrijding (NCAB), Eddo Verdoner.

Nationaal Coördinatoren vatten over het algemeen hun taak als volgt op: telkens wijzen op discriminatie, daardoor het gevoel van discriminatie bij minderheden versterken en daardoor steeds meer tweespalt zaaien in de samenleving. Een uiterst gevaarlijke functie dus. Een functie die de 55 procent moslims die zich gediscrimineerd wanen alleen maar kan opstuwen naar 65 of 75 procent. Hoe meer aanmoediging voor het gevoel van gediscrimineerd te zijn, des te meer discriminatie. “Is het niet tijd dat Baldewsingh en Verdoner een nieuwe collega krijgen? Anders gezegd: is het tijd voor een Nationaal Coördinator tegen Moslimhaat?”, vraagt One World?

Het antwoord “ja” ligt voor de hand, omdat op Europees niveau al een precedent is aan te wijzen. In 2015 riep de Europese Commissie (EC) de functie van Europees Coördinator in de strijd tegen Moslimhaat in het leven. Sinds 2023 wordt die vervuld door de Franse Marion Lalisse. “Wat haar een van de weinige institutionele moslimhaatbestrijders ter wereld maakt”, schrijft One World. Opnieuw, die term “moslimhaatbestrijders” is onterecht, want coördinatoren creëren moslimhaat: zij stimuleren bij bepaalde groepen het gevoel te worden gediscrimineerd (ook al is het tegendeel het geval).

Lalisse wijst erop dat de Europese Commissie en het Europese Veiligheids- en Samenwerkingsorgaan allebei een eigen speciale coördinator tegen moslimhaat hebben. Daarnaast wijst zij erop dat Canada het enige land ter wereld met zo’n functie.

Dat laatste moet ons natuurlijk extra alert maken dat we ook in Nederland geen moslimhaat coördinator krijgen opgedrongen. Immers Canada is het land waar alle woke-gekte tot in het absurde wordt gecultiveerd. Nederland is doorgaans het tweede land. Het feit dat Canada al zo’n moslimhaat coördinator heeft kunnen we opvatten als een waarschuwing.

Esma Kendir, voorzitter van het in september opgerichte Collectief Jonge Moslims (CJM), denkt ook dat Nederland gebaat kan zijn bij een Nationaal Coördinator tegen Moslimhaat. Dat kan nauwelijks verbazen. Ook zij denkt dat moslimhaat een structureel probleem is. En ook zij denkt dat een Nationaal Coördinator tegen Moslimhaat zou die haat zou kunnen verminderen.

Er is echter één lichtpuntje: de nationaal coördinatoren vechten elkaar de tent uit, want de discriminatiekoek kan maar één keer verdeeld worden. Baldewsingh bevestigt “Als iemand mij vraagt: moet er een coördinator tegen moslimhaat komen, dan zeg ik: die ís er al, dat ben ik en ik heb me de afgelopen drie jaar keihard ingezet voor Nederlandse moslims. Artikel 1 van de Grondwet geldt voor iedereen en die moeten we gezamenlijk beschermen. Met fragmentarisme gaan we discriminatie niet uit de wereld helpen.”

Met andere woorden dhr. Baldewsingh wil een soort van oppercoördinator zijn. Hoe ironisch ook, dit is nog een soort van gelukje. Meer coördinatoren wil alleen maar zeggen: nog meer woke-filosofie, nog meer slachtofferschap, nog meer gewentel in beleefde discriminatie. Ergo: zo min mogelijk coördinatoren. Dat zou eigenlijk het ideaal moeten zijn. Of één coördinator die in gesprek gaat met groepen waarin de beleefde discriminatie het grootst is. Die groepen moeten leren twijfelen. Is dit wel discriminatie? Hoe weet ik dat? Kortom, een coördinator die het zelfgekozen slachtofferschap bij jongen mensen uit hun hoofd praat. Maar dan moeten we natuurlijk niet iemand als Baldewsingh hebben, want die praat jongeren juist slachtofferschap aan.