-Gert Jan Mulder- FQ-Level: De Nieuwe Levenshouding Die Alles Verandert

Maar goed, laten we niet meteen te serieus beginnen. Eerst even luchtig. Kijk om je heen. We leven in een wereld waarin het merendeel van de mensen braaf meedraait in het grote circus van verwachtingen. Het script ligt klaar: goede baan, mooi huis, liefst een elektrische auto (doe duurzaam), en de kinderen op een respectabele sportclub. Instagram weet alles van je, LinkedIn vult je dag met carrièremijlpalen van anderen, en voor je het weet, zit je gevangen in een eindeloos potje keeping up appearances.

En toch… ergens knaagt het. Want diep van binnen weet je: er is een andere weg. Een route waarbij je zelf aan het stuur zit, los van wat de buitenwereld denkt. Dat knagende gevoel? Dat is je FQ-level dat zich voorzichtig meldt.

Veel mensen denken bij de FQ-level direct aan financiële onafhankelijkheid. Het punt waarop je genoeg op de bank hebt staan om je baas de rug toe te keren, zonder zorgen over hoe de volgende rekening betaald wordt. En ja, geld helpt – daarover straks meer. Maar het begint ergens anders. Het begint bij mentale onafhankelijkheid.

Daar, op dat eerste niveau, realiseer je je dat jouw waarde niet afhangt van wat anderen over je denken. Dat hun mening – hoe luid ook – uiteindelijk ruis is. Sommige mensen bezitten die gave van nature: ze laten zich nauwelijks beïnvloeden, volgen hun eigen koers, met een zekere onschenbaarheid die je bijna jaloers maakt. Anderen worstelen ermee, proberen nog goedkeuring te zoeken, willen toch nog even dat schouderklopje. Dat is menselijk.

Maar wie eenmaal doorheeft dat je eigen leven jouw enige echte podium is, begint ruimte te voelen. Vrijheid. Een voorzichtige glimlach bij het idee dat je niet hoeft te voldoen aan het script. Het FQ-level laat zich voor het eerst zien.

Dan is er natuurlijk de financiële kant van de zaak. De klassieke fuck you money – genoeg middelen om te kunnen zeggen: “Ik hoef dit niet meer.” Maar wat dat bedrag is? Dat is betrekkelijk. Sommigen voelen zich al vrij bij 1500 euro per maand. Anderen hebben aan 15.000 nog een tekort. Het is geen getal, maar een gevoel.

En dat gevoel hangt samen met iets veel fundamentelers: de bereidheid om je levensstandaard los te laten van wat anderen normaal vinden. Want hoe meer je probeert bij te blijven in het spel van status en bezit, hoe verder het FQ-level buiten bereik lijkt. Maar durf je je ambities bij te stellen, durf je simpelweg minder nodig te hebben, dan blijkt vrijheid dichterbij dan gedacht.

Het klassieke voorbeeld? De hoogleraar van een prestigieuze Amerikaanse universiteit die zijn studenten adviseerde om – als ze vrijheid en privacy belangrijk vonden – te verhuizen naar een ontwikkelingsland. Niet omdat de overheid daar zo lief is, maar omdat ze simpelweg de middelen niet hebben om je continu te controleren. Een scherp inzicht: soms is vrijheid een kwestie van waar je je bevindt, niet hoeveel je bezit.

Maar dan, als we echt de diepte ingaan, komen we bij de kern. Je wordt geboren met niets, je gaat met niets. Alles daartussen is, zoals Sadhguru het zo mooi zegt, een spel. Je werk? Een rol. Je diploma’s? Hulpmiddelen. Het leven zelf is niet te vangen in titels, prestaties of bezittingen. Wat overblijft, is zingeving. De vraag waar je werkelijk betekenis uit haalt.

Wie dat spel doorziet, ervaart iets van de ultieme FQ-level. Het vermogen om in vrijheid te kiezen wat ertoe doet. Dat kan betekenen dat je midden in de maatschappij blijft staan, met werk en verplichtingen – maar wel op je eigen voorwaarden. Of juist dat je kiest voor een eenvoudiger bestaan, dichter bij de natuur, weg van de drukte. Het maakt niet uit wat je kiest. Het gaat erom dat je kiest vanuit vrijheid, niet vanuit verplichting.

Sommigen herkennen die vrijheid bij anderen. Bij schrijvers bijvoorbeeld. Neem Jan Cremer. In Ik Jan Cremer zie je een jonge rebel die lak heeft aan alles en iedereen, die zijn eigen pad kiest en dat luidkeels van de daken schreeuwt. Of Jan Wolkers, die in Turks Fruit de sprankelende onafhankelijkheid van zijn hoofdpersonages laat zien – de weigering om zich te voegen naar de normen van anderen.

Voor mij persoonlijk waren dat de eerste kennismakingen met het FQ-level in levende lijve. Niet als financieel concept, maar als levenshouding. Een houding die zegt: ik leef mijn leven, op mijn manier.

Misschien is het FQ-level geen doel op zich. Geen eindpunt dat je afvinkt zoals een hypotheek die eindelijk is afbetaald, of een titel op je visitekaartje. Misschien is het eerder een besef. Een gevoel van ruimte. Van autonomie. Van weten dat je er ook mag zijn zonder het keurslijf van verwachtingen, zonder de maatlat van anderen.

Sommige mensen vinden dat in financiële onafhankelijkheid. Anderen in mentale vrijheid. Sommigen vinden het al zittend op een terras met een glas wijn in de zon. Anderen in een eenvoudig leven, ver weg van de drukte. Er is geen routeboekje.

Maar één ding lijkt zeker: wie erin slaagt een glimp van dat FQ-level op te vangen, herkent het onmiddellijk. Zoals Jan Cremer het herkende. Zoals Wolkers het bezong. Die sprankelende onafhankelijkheid. Dat onverzettelijke gevoel dat je, temidden van de chaos van het leven, even vrij bent.

Of je die vrijheid opzoekt, of hoe ver je erin gaat – dat is aan jou. Maar weten dat die mogelijkheid bestaat, dat kan al genoeg zijn.