-Arash Mashadi- Politici zonder werkervaring zijn een probleem!
De trias politica, een fundamenteel concept voor onze democratie dat werd bedacht door de 18e-eeuwse Franse denker Montesquieu, verdeelt de macht van de staat in drie onafhankelijke onderdelen: de wetgevende macht die wetten maakt, zoals het parlement; de uitvoerende macht die deze wetten uitvoert, zoals de regering; en de rechterlijke macht die beoordeelt of wetten en acties wettelijk zijn, zoals door rechters wordt gedaan. Deze scheiding zorgt ervoor dat geen enkele groep te veel macht heeft, waarmee een evenwicht wordt bewaard, misbruik van macht wordt voorkomen en de vrijheid en rechtvaardigheid binnen de samenleving worden beschermd.
Rechterlijke macht
Om rechter te worden in Nederland, moet je eerst lang naar school. Je begint met het halen van een speciaal diploma aan de universiteit dat gaat over de wetten van het land. Daarna zijn er twee manieren om verder te studeren om rechter te worden. De ene manier is een lange cursus van zes jaar waar je leert terwijl je ook al een beetje werkt. Je hebt hiervoor geen ervaring nodig met werken. De andere manier is sneller, ongeveer vier jaar, maar alleen als je al zes jaar gewerkt hebt met de wet, bijvoorbeeld als advocaat. Om echt rechter te worden, moet je door een strenge keuring. Ze kijken of je goed kunt nadenken, besluiten nemen en eerlijk bent. Dit alles zorgt ervoor dat alleen de beste mensen rechter kunnen worden.
Lees ook
Uitvoerende macht
Ook om korpschef te worden moet je flink wat in je mars hebben. Je start met een stevige opleiding op HBO- of universiteitsniveau, bijvoorbeeld in rechten, bestuurskunde of criminologie. Daarna is het belangrijk dat je veel ervaring opdoet binnen de politie of een vergelijkbare organisatie, waarbij je laat zien dat je goed leiding kunt geven. Als korpschef moet je namelijk niet alleen slim en sterk in je schoenen staan, maar ook snel beslissingen kunnen nemen, goed kunnen praten met allerlei mensen en snappen hoe de politiek werkt. Je moet 100% te vertrouwen zijn, want je krijgt een heel verantwoordelijke taak. Uiteindelijk beslist de minister van Justitie en Veiligheid wie de nieuwe korpschef wordt, na een heel zorgvuldige keuze waarbij naar alles wordt gekeken: je opleiding, je ervaring, hoe goed je als leider bent en of je echt past bij wat de politie nodig heeft.
Wetgevende macht
Voor het worden van een parlementariër in Nederland zijn er geen formele opleidings- of werkervaringseisen vastgesteld in de wet. Het Nederlandse politieke systeem legt de nadruk op democratische toegankelijkheid en vertegenwoordiging, wat betekent dat in principe iedereen die voldoet aan de basisvereisten zoals staatsburgerschap, leeftijd (minimaal 18 jaar), en kiesgerechtigdheid, zich kandidaat kan stellen voor een zetel in de Tweede Kamer.
Dit is precies wat het probleem is van Nederland! Denk aan figuren als Jesse Klaver of Rob Jetten bijvoorbeeld. De werkervaring van deze twee heren is zeer bedroevend. Zo heeft Jesse Klaver nagenoegen marginaal. Het treurige is dat het gebrek ook op te merken is wanneer hij de cijfers probeert te presenteren en fouten maakt bij het optellen en vermenigvuldigen van getallen. Bovendien weet Jesse Klaver ook niet wat het verschil is tussen winst en omzet en staat hij vaak zich op te winden over bedrijven omdat zij veel omzet draaien. Terwijl een bedrijf hoge omzet kan draaien maar alsnog miljoenen verlies kan boeken, wanneer je de uitgaven buiten schot houdt. In de politiek heeft Jesse Klaver op zijn aanwezigheid niet veel bereikt. Wel verzaakt hij met zijn linkse populistische gezwetst veel polarisatie door huurbazen, ondernemers en bedrijven te demoniseren. Uiteraard valt dit onder de blauwdruk van GroenLinks, en kan Rosenmöller heel goed vertellen hoe dit resulteerde op 6 mei 2002.
Rob Jetten
Dan hebben we als nummer twee Rob Jetten. Rob Jetten heeft iets meer werkervaring dan Jesse Klaver maar blijft vooralsnog een lichtgewicht. Rob Jetten heeft enkel ervaring als capaciteitsmanagement bij ProRail. Het is dan ook ronduit gênant om te zien hoe de minister van Klimaat en Energie stikstof omschrijft als een onzichtbaar deken die ervoor zorgt dat de natuur gaat stikken. Enerzijds is dit hilarisch en kan dit bij de meeste mensen een lach toveren, anderzijds is het droevig dat zo een onkundig jongetje maatregelen treft waardoor de belastingbetaler samen miljarden moet ophoesten om te voorkomen dat de aarde meer dan “0,000036 graden” opwarmt.
Dan hebben we Hugo de Jonge die werkervaring heeft in het onderwijs. De catastrofe die Hugo de Jonge achter laat is ongeëvenaard. Onder leiding van Hugo heeft de staat een dubieuze deal met een malafide mondkapjeshandelaar gesloten. Verder kan de Algemene Rekenkamer ruim 2 van in totaal 5,1 miljard euro aan corona-uitgaven niet verantwoorden, onder andere omdat de bonnetjes ontbreken. Dit is niet alleen gênant maar ook een dikke middelvinger naar alle burgers toe die om de geringste fout te maken krijgen met het Centraal Justitieel Incassobureau (CJIB).
Conclusie
Om Nederland te redden, hebben we behoefte aan meer deskundigen met werkervaring. Op dit moment wordt ons land geregeerd door incompetente bestuurders. De meesten van hen hebben een CV dat niet zou volstaan voor een beginpositie onderaan de bedrijfsladder. Het is ironisch dat we ons laten leiden door dit stelletje onbekwame ministers. Het is hoog tijd voor verandering!
Lees ook