Zorgen over geestelijken in Syrië
Frans van der Lugt was niet de enige geestelijke in Syrië. Hij is nu vermoord, maar wat gaat er met de rest gebeuren?
De lafhartige moord op pater Van der Lugt heeft veel losgemaakt in Nederland. Begrijpelijk. De vreselijke strijd en de christenvervolging in dit land krijgen op deze manier toch een gezicht. Het komt dichterbij. Het wordt makkelijker te bevatten. Ook in het buitenland is geschokt gereageerd op de gebeurtenissen van gisteren.
In Duitsland maakt de minister van Buitenlandse Zaken, Frank-Walter Steinmeier, zich zorgen over de andere geestelijken in dit land. Hij drong er op aan dat de drie geestelijken die vorig jaar in Syrië werden ontvoerd, worden vrijgelaten door de oppositie in Syrië. De minister zegt met grote zorg de ontwikkelingen in het land te volgen. Vooral de aanvallen van terroristen op religieuze minderheden, onder andere christenen, baren hem zorgen.
De drie christelijke geestelijken waar hij op doelde zijn de jezuïet Paolo DallOglio, de Syrisch-orthodoxe aartsbisschop van Aleppo, Gregorius Yohanna Ibrahim, en de Grieks-orthodoxe bisschop van Aleppo, Boulos Yazigi. De twee bisschoppen zijn in april vorig jaar in Aleppo ontvoerd. De Italiaanse jezuïet DallOglio werd eind juli in Raqqa door strijders van de ISIL (Islamitische Staat in Irak en de Levant) gevangengenomen. Het is niet bekend of hij nog leeft.
Vlucht
Christenen vorm(d)en zo'n 10 procent van de Syrische bevolking. Of dat momenteel nog zo is, weet ik niet. De afgelopen jaren zijn veel christenen weggevlucht. Vooral in Jordanië zitten veel Syrische christenen. De berichten over de vele executies zullen in de toekomst nog meer christenen doen vluchten. Hoe dan ook, een substantiële minderheid in Syrië is christelijk. Dat ging heel lang goed. Het feit dat de Jezuïet Van der Lugt vijftig jaar in Syrië kon wonen, zonder grote problemen, is veelzeggend. Nu is hij dood.
De Arabische Lente heeft van Syrië een verschrikkelijk land gemaakt. Ik ben de laatste die roept dat het Syrië onder de Assads een fijn land was. Ik ben wel de eerste die roept dat het Syrië onder de Assads leefbaarder was dan het huidige Syrië. Het land wordt uiteengereten door malloten uit alle hoeken en gaten van de wereld. Ik kan me ook niet aan de indruk onttrekken dat het Westen, met de kennis van nu, erg blij is dat ze de terroristen niet zijn gaan steunen met wapens en ander schiettuig.
Misschien, beste lezer, moet het Westen er nu over gaan denken om Assad maar te steunen. Of niet?
U kunt mij volgen op Twitter onder de naam @MeijerHerman. Kijkt u ook eens op mijn site.
