Zo integer is Nieuwsuur

Wederom een gênante vertoning bij onze vrienden van de Publieke Omroep. Nadat dagblad Sp!ts vorige week maandag meldde dat 'behandelend arts' Claudius Thomé helemaal niet met NRC-stel Kees Tulleken en Jannetje Koelewijn had gesproken (en ook geen behandelend arts was trouwens), vloog actualiteitenrubriek Nieuwsuur naar Innsbruck om precies hetzelfde verhaal te maken. Een beetje nutteloos, als je het mij vraagt. En "van onze belastingcenten", zoals dat zo mooi heet. Om vervolgens bronvermelding te 'vergeten'. Dat leidde tot vraagtekens bij collega-journalisten op De Nieuwe Reporter:

Het vermelden van je bronnen is de normale gang van zaken in de journalistiek. Als je een verhaal zelf maakt, dan zorg je ervoor dat je je bronnen vermeldt omdat anders de indruk zou kunnen ontstaan dat je het bericht uit de duim hebt gezogen. Als je een verhaal níét zelf maakt maar overneemt van een ander medium, dan doe je het uit collegialiteit. Waarom Nieuwsuur en de NOS daar niet aan doen? Daarnaar kunnen we enkel gissen. Het zou een chronisch gebrek aan creativiteit, loyaliteit of professionalisme kunnen zijn, of een combinatie daarvan. Dieuwke van Ooij, Nieuwsuur-journaliste van dienst, geeft toe dat de hele redactie van Nieuwsuur incompetent is, wat op zich best eerlijk van haar is. "Op maandag ben ik naar Innsbruck gevlogen om hem over te halen. Sp!ts is me daardoor ontgaan. (...) Ik heb alleen contact gehad met de eindredacteur en die heeft me er niks over gezegd."

Aha, "alleen contact met de eindredacteur". Zo heet dat dus als je over de kwestie twittert en prompt op het bestaan van Sp!ts gewezen wordt. Maar dat had ze niet gezien hoor. Echt niet.

Misschien ís Dieuwke te goeder trouw en is ze inderdaad slechts een incompetente prutser. Zou kunnen, en dat zou ik ook al heel erg voor haar vinden. Maar ik vind het als collega-journalist een opmerkelijke verklaring. Als ik morgen zo'n mooie scoop zou kunnen gaan maken, dan zou ik daar echt niet een dag van tevoren over gaan lopen twitteren. Dat houd je voor jezelf, voordat iemand anders ermee aan de haal gaat.

Wat er overblijft van Dieuwke van Ooij? Ik zou zelf zeggen: niet zoveel. Als ze niet wist van de eerdere publicatie dan deugt ze niet als journalist. Als ze het wél wist dan deugt ze niet als mens. Dieuwke van Ooij, als u het mij vraagt dan bent u een hypocriete jokkebrok. Ga u heel, héél diep schamen.