Zaak-Anne Faber - Michael P. zet zichzelf voorop, negeert nabestaanden: opnieuw 28 jaar cel en dwang-tbs na hoger beroep

Volgens de rechter vertoont P. narcistische trekjes en bekommert hij zich alleen over zichzelf, z'n eigen gedachten en gevoelens. Over zijn handelen en de gevolgen ervan voor de nabestaanden lijkt hij zich totaal niet te interesseren.

Hij heeft toegegeven dat hij Anne heeft verkracht en vermoord maar blijft erbij dat geen vooropgezet plan zou zijn. Dit zei hij dus nadat hij al twee tienermeisjes, onder dreiging van een pistool, had verkracht. Wat de hele reden was dat hij in die kliniek in Den Dolder zat.

Na de eerste uitspraak van de rechter ging hij dus in hoger beroep. Zijn veroordeling zou volgens hem namelijk "vele malen hoger" zijn dan vergelijkbare strafzaken. Er was volgens P. eveneens sprake van partijdigheid van de rechters (hoe dan?) en de politie pakte hem te hard aan tijdens zijn arrestatie (ach, meid toch).

Hier zie je dat narcisme duidelijk terugkomen. Om dat nog eens extra te onderstrepen kwam P. in zijn hoger beroep pas met een betuiging van 'oprechte spijt', puur ingezet als laatste middel vanwege de straf die hem boven het hoofd hing.

Het Openbaar Ministerie zag trouwens, tegen de wens van de familie in, af van de eis voor levenslang. Hiermee konden ze voorkomen dat hij na 25 jaar zonder behandeling vrij zou kunnen komen. In het geval van Michael P. is tbs met dwangverpleging opgelegd. Normaliter duurt dit maximaal vier jaar maar kan onbeperkt worden verlengd wanneer het om geweldsmisdrijven gaat. De kans is dus aanwezig dat we P. nooit meer terugzien!