Ik houd van de VS. Yanks, bedankt voor alles

Het is bevrijdingsdag. Er wordt te weinig bij stilgestaan bij het feit dat wij onze vrijheid regelrecht te danken hebben aan de VS, en al helemaal bij het feit dat zij nog steeds de beschermheer van de vrije wereld zijn.

In strijd met modieuze sentimenten houd ik van de VS. Zeker als student heb je dan blijkbaar iets uit te leggen. Meestal verkeer ik qua deze opvatting in de minderheid, en wordt verwacht dat ik deviante wereldbeeld verantwoordt.

Er heersen onschuldige en soms terechte beelden over Amerika als een land van overgewicht, overvloed, domheid en voor Europeanen onbegrijpelijk religieus. Tevens is het voor Europeanen – die  door decennia lang etatisme en het uitkristalliseren van onze socialistische tijdsgeest, reflexmatige stuiptrekkingen krijgen bij het aanschouwen van ongelijkheid – moeilijk te verkroppen dat een land een filosofie hanteert waarin men slechts recht heeft op wat men zelf genereert, niets meer en niets minder.

Er heersen ook minder onschuldige, maar desalniettemin breed gedragen opvattingen over Amerika als koloniale mogendheid en onderdrukker, systematische mensenrechtenschender en als algemene bron van al het kwaad in de wereld. Ik heb dit nooit begrepen.

Amerika is in mijn ogen de meest morele supermacht in de geschiedenis van de mensheid. Dit doet menig wenkbrauw fronsen, maar er is historisch gezien geen andere conclusie mogelijk. Wellicht is Amerika niet perfect, maar het minst immoreel is toch gelijk aan het meest moreel? Daarbij is Amerika de redder en beschermheer van de vrije wereld.

Het is, met name in progressieve kringen, diep weggezakt hoeveel West-Europa aan de VS te danken heeft. Het is simpel, zonder de VS waren alle Europeanen dan wel Nazi´s of, iets minder waarschijnlijk, Communisten. Ikzelf was, als Sri Lankaans untermensch, waarschijnlijk geëindigd in een obscuur slavenkamp of als lampenkap voor sfeerverlichting.

Zonder de VS en hun offer van meer dan 400.000 soldaten had de wereld niet bevrijd kunnen worden het Nazisme, het Fascisme en het Japanse Keizerrijk. Vaak wordt tegengeworpen dat de VS zich pas in de strijd mengden na Pearl Harbor en dat zij het alleen uit eigen belang deden, want zo zijn Amerikanen. Maar vallen de VS uitstel van interventie te verwijten na de Eerste Wereldoorlog? En is het kwaadaardig dat zij eigenbelang hadden bij hun acties, het zijn toch ook maar mensen?

De VS intervenieerden en vernietigden het Nazisme en Fascisme en het Japanse Keizerrijk, maar een dag later stond het Communisme aan de poort. Ondanks dat deze ideologie geen rassenleer hanteerde, was het een bruut en mensonterend systeem dat volgens ‘The black book of Communism’ zo’n 94 miljoen levens eiste. Ja, de VS hebben Europa ook van dit kwaad gered.

Het was de mentaliteit van een van de laatste vaandeldragers van The Greatest Generation, die de psychopathische collectivisten van de Sovjet Unie op de knieën kreeg. Neemt u eens drie minuutjes de tijd om het volgende fragment af te kijken. Eigenlijk vat dit fragment samen hoe ik, en naar ik weet, velen met mij, tegen de omgang met inherente agressoren aankijken. Still brings water to my eyes. Peace through strength.

Tijdens onze herdenkingen wordt dit nog steeds te weinig benadrukt, sterker nog, het lijkt wel bewust verzwegen te worden: de VS zijn nog altijd de beschermheer van de vrije wereld. Aan dat gegeven is niets veranderd, we zijn alleen binnen twee generaties elk greintje dankbaarheid verloren.

De wereld wendt zich nog steeds tot de VS als men in nood verkeert. En als het er op aankomt kan ook Europa nog steeds weinig maken zonder Amerika. Zie de Kosovo oorlog in 1999, waar Europese onderhandelingen op niets uit liepen en de VS uiteindelijk door militair ingrijpen een escalatie voorkwamen.

Zelfs bij het verdrijven van Khadaffi kon Europa niet zonder de VS. Amerika leverde tankvliegtuigen (30 van de 40) om luchtaanvallen draaiende te houden en zij leverde precisie wapens voor Europese luchtmachten toen de Europese voorraad op was. Bovendien lag er tijdens de aanval een grote Amerikaanse marinemacht voor de Libische kust, waaronder de onderzeeër USS Florida die met zo’n 100 kruisraketten op luchtafweergeschut, de weg vrij maakte voor luchtaanvallen.

Maar Amerika is meer dan haar overweldigende militaire potentieel. Het is een democratie die gesticht is op destijds ongekend verlichte beginselen. Hoe kan men niet geraakt worden door de Amerikaanse onafhankelijkheidsverklaring uit 1776 die stelt: ‘We hold these truths to be self-evident, that all men are created equal, that they are endowed by their Creator with certain unalienable Rights, that among these are Life, Liberty and the pursuit of Happiness.’

Het was het eerste land in de moderne geschiedenis waar individuen daadwerkelijk vrij en gelijk voor de wet waren, en nog steeds garandeert het eerste amendement een grotere vrijheid van meningsuiting dan in Europa.

Daarbij is Amerika nog het minst slachtoffer geworden van een destructief gevolg van welvaart: entitlement. Waar men in Europa is aangeleerd dat men recht heeft op comfort en voorspoed louter omdat men bestaat, is in Amerika de heersende leer nog steeds dat comfort en welvaart alleen mogen volgen uit inzet en talent. En precies dat haalt het beste in de mens naar boven.

Waar Europeanen zich vooral afvragen wat hun land voor hun kan betekenen, vragen echte Amerikanen zich af wat zij voor hun land kunnen betekenen. En dat is iets schitterends.

Momenteel is Amerika de enige potente force of good in de wereld. In tegenstelling tot andere supermachten beschikken de VS over ethiek en verantwoordelijkheidsgevoel. Rusland en China bijvoorbeeld gaven hun minachting voor mensenlevens te kennen door hun tegenstand tegen een interventie in Libië en hun overte steun aan het Assad regime in Syrië.

Naar wie kijken wij voor het beteugelen van het Iraanse regime, Noord Korea, Al-Qaida en soortgelijke dreigingen? The United States of America. Inderdaad, Eagles, Stars and Stripes motherfucker, geen andere volk is in staat te doen wat er gedaan moet worden, zoals de Yanks dat zijn.

Het feit dat de rol van de VS in onze bevrijding zo bewust buiten beschouwing gelaten wordt, en er geen enkele aansporing tot dankbaarheid jegens de VS gegeven wordt, is in mijn ogen een resultaat van het anti-Amerikanisme dat zijn intrede heeft gedaan op de vleugels van de culturele revolutie van ’68. Deze attitude heeft zich sindsdien geconsolideerd, met name in het academische circuit. Zodoende heeft zeer terechte en vanzelfsprekende dankbaarheid jegens de VS, onder mijn generatie plaats gemaakt voor minachting of zelfs regelrechte antipathie voor de VS. Ik ervaar deze ondankbaarheid nog altijd als een van de donkerste vlekken op mijn generatie.  

Dus bij deze, namens al mijn generatiegenoten die wel weten wie er bedankt moet worden voor de bevrijding van West Europa en het afwenden van de ondergang van de Westerse beschaving:

Yanks, bedankt voor al jullie offers, jullie moed, jullie tranen en jullie bloed. Die generatie is nog steeds een voorbeeld voor ons allen. De wereld had jullie nodig, en jullie vervulde jullie plicht. Mocht het ooit zover komen, dan zal ik het zelfde voor jullie doen. Echter, de wereld heeft jullie nog steeds nodig, en nog steeds zullen jullie je plicht vervullen als de situatie daartoe roept. Blijf sterk, want The end of history is nog niet nabij.

We salute you.

Off topic: op zondagmiddag 19 mei geef ik te Amersfoort voor het eerst een lezing. Iedereen is welkom!