De woningnood wordt steeds erger en erger, de ergste verhalen komen voorbij, zo ook deze. De 80 jarige Grarda uit Rotterdam wordt na 73 jaar uit haar woning gezet omdat de buurt waar ze woont wordt gesloopt, een vervangende woning is er niet voor haar. Wat nu? De wijk waarin Grarda woont wordt dus gesloopt, tot op heden heeft ze nog geen nieuwe woning kunnen vinden. Grarda wordt zo depressief van dit vooruitzicht dat ze liever heeft dat ze gewoon niet meer wakker wordt de volgende ochtend. Woning corporatie Vestia heeft een rechtszaak aangespannen om haar uit het huis te krijgen.
“Mijn kleindochters zeggen: oma je wordt honderd, maar als ik ‘s avonds naar bed ga, hoop ik dat ik niet meer wakker word. Als je tachtig bent wil je een rustig leven, maar dat krijg je niet. Dit gun je niemand.”
De gemeente Rotterdam en Vestia gaan komend jaar meer dan 500 woningen slopen, er komen 130 sociale huurwoningen voor terug. Bij lange na niet genoeg om mensen te huisvesten natuurlijk. De gemeente wil namelijk meer midden- en topinkomens krijgen in de wijk, dit om het imago van de wijk op te schroeven. Mensen zoals Grarda zijn de dupe van dit beleid. Ze worden letterlijk weggepest of nog erger, ze vinden geen enkele woning.
Veel andere buurtbewoners zijn ook niet van plan om weg te gaan en menen ook dat ze worden gepest zodat ze eindelijk vertrekken.
“Vestia zit in de schulden en daar moeten wij voor boeten.” Hij zal niet vertrekken, al moet de deurwaarder of de ME er aan te pas komen: “Ik ben op Zuid geboren en ik wil hier blijven. Wij zijn niet bang, wij willen echt niet weg.”