Winterse kilte met Kristin Scott Thomas

Kristin Scott Thomas (1960) is – samen met Charlotte Rampling - één van de weinige actrices die een (prominente) plek heeft verworden in zowel de Franstalige als Engelstalige filmindustrie. Van Gosford Park en Richard III tot Il y a longtemps que je t’aime en Dans La Maison Scott Thomas geeft zich moeiteloos aan een rol over en slaat zelden een slecht figuur. Na het kritische en publieke succes van de eerste film van Philippe Claudel Il y a longtemps que je t’aime werken Claudel en Scott Thomas opnieuw samen voor de derde film van Claudel: Avant l’hiver. Na een gemengde ontvangst van de bioscoopversie is de film nu op DVD verschenen.

In Avant l’hiver (“Voor de winter”) volgen we het huwelijk van de succesvolle neurochirurg Paul (Daniel Auteuil) en Lucie (Kristin Scott Thomas). Aan de oppervlakte lijkt alles koek en ei. Paul bestiert een zeer succesvolle praktijk, is veel van huis, maar keert immer terug in een prachtig huis met dito tuin die beide het domein zijn van zijn vrouw. Lucie heeft alle begrip voor de drukte en verantwoordelijkheid van zijn werkzaamheden en neemt de rol van ‘vrouw van’ met verve op zich. Een uitgebreide vriendenkring – met o.a. een naaste collega met wie Paul zijn praktijk deelt – maakt het ideale plaatje af. Het kan natuurlijk niet anders dan dat uiterlijke schijn bedriegt en wanneer Paul bij toeval (?) een vrouw (Lou) ontmoet en niet lang daarna zowel thuis, op zijn werk en op zijn auto een continue stroom van rode rozen anoniem ontvangt is dit het startschot voor een naderende winter in de relatie van Paul en Lucie. Een winter die overigens onder de oppervlakte al sudderde maar een katalysator heeft gevonden in een zee van bloemen. Bloemen die overigens vooral door Paul zelf en in veel mindere mate door Lucie als hinderlijk worden ervaren.

Het is zonneklaar dat Claudel voor zijn derde film ervoor heeft gekozen om als onderwerp het perfecte leven dat stiekem niet zo perfect is te nemen. In Kristin Scott Thomas en Daniel Auteuil heeft hij daarvoor de goede acteurs gevonden. Met name Auteuil speelt zijn rol met verve. Het is overduidelijk dat het broeit bij Paul waarbij ook het aardige is dat hij eigenlijk geen raad weet met de avances van Lou waardoor het centrale gegeven van de film zich minder voor de hand liggend ontwikkelt dan je op voorhand zou vermoeden. Dit komt ook tot uiting in de wijze waarop Scott Thomas Lucie vertolkt. Scott Thomas kan als geen ander afstandelijkheid en sereniteit aan een karakter meegeven en dat doet ze bij Lucie in volle mate. Het is duidelijk dat Lucie merkt dat er wat met Paul aan de hand is, maar ondanks de anoniem gestuurde bloemen (of misschien juist wel dankzij) vertrouwt zij Paul toch nog al is het duidelijk dat het huwelijk voor haar ook niet meer wat het geweest is. Het continu je storten op de tuin en het huis en het ‘bedienen’ van je echtgenoot lijkt uiteindelijk fnuikend voor haar te zijn. Claudel vertelt zijn verhaal in alle rust zonder dat het langdradig wordt en weet nog een aardige wending te geven aan de rol van Lou in het geheel speelt waardoor Paul uiteindelijk (onbewust!) door het oog van de naald weet te kruipen. Hoe dat zit wordt hier niet uit de doeken gedaan want spoilers hebben geen plek in recensies.

Zoals opgemerkt waren de recensies van Avant l’hiver toen deze eind 2013 in de bioscoop verscheen gemengd en aanmerkelijk negatiever dan de eerste samenwerking tussen Claudel en Scott Thomas. Een beeld dat – althans hier – niet gedeeld wordt. Avant l’hiver is zeker niet de beste film uit zowel het oeuvre van Claudel of Scott Thomas, maar zonder meer het kijken waard: het liefst op een wat desolate zondagmiddag in afwachting van de aanstormende zomer.