Maar wat bedoelt hij in vredesnaam toch met "islamisering"?
Er zijn weinig mainstream-journalisten voor wie ik iets van respect heb. De meeste 'journalisten' zijn namelijk niets anders dan propagandisten van het Grote Linkse Gedachtegoed. Dit betekent: socialisme, systematisch wegkijken, politiekcorrect tot op het bot, en ronduit fascistisch als iets ze niet bevalt.
Duk is anders. Hij durft problemen te benoemen en als hij onder vuur wordt genomen door zijn zogenaamde collega's vecht hij hard terug. Prima dus.
In
een interview met het Nederlands Dagblad maakt Duk (impliciet) duidelijk waarom hij anders is dan de meeste andere mainstream-journalisten. Anders dan zij heeft hij namelijk een band met 'het gewone volk.' Of, anders gezegd
zijn wortels zitten diep in de Nederlandse samenleving. De meeste journalisten leven, daarentegen, in een bubbel.
"Het zoontje van Fidan Ekiz en mij groeit op in de multiculturele middenklasse in Rotterdam, te midden van geslaagde migranten. Niemand maakt zich er druk over wel of geen hoofddoek. Kaaskoppen spelen er met kinderen van Marokkaanse komaf. Ze kennen elkaars gebruiken. Dat is het ideaal. Maar dit ideaal staat wel onder druk. In diezelfde wijk zijn er gevoelens van ressentiment bij de oorspronkelijke, witte bewoners. Deze witte onderklasse kan gaan radicaliseren. Als je hen systematisch wegzet, uit het oog verliest, dan gaat er iets broeien. Deze mensen voelen zich al jarenlang genegeerd en kunnen een groep worden waarbinnen permanent ongenoegen heerst."
Behalve dat hij autochtone mensen "wit" noemt -- waar ik echt genoeg van heb -- is dit een bijzonder logisch verhaal. Merkwaardig genoeg (ahem) wordt dit verhaal bijna nooit gedeeld door mainstream-journalisten, wat natuurlijk de reden is dat Duk van toegevoegde waarde is.
Ook met betrekking tot
Rusland maakt Duk een goed punt. Zijn antwoord op de vraag of er "iets gebeurd is" waardoor hij "naar rechts" is "opgeschoven" bijvoorbeeld:
Een aantal jaren geleden kwam ik terug uit Duitsland en ben ik over Nederland gaan schrijven. Ik werd door talkshows gevraagd omdat ik beweerde dat het demoniseren van Putin nergens op slaat. Rusland vormt in mijn ogen niet een grote bedreiging voor het Westen. Dat is een schaarse mening en dan word je al snel gevraagd. Vervolgens kwam de vluchtelingencrisis in Duitsland. Ik schreef dat de keerzijde van de welkomstcultuur daar, de opkomst van populisme zou kunnen zijn. Waarvoor ik waarschuwde, is uitgekomen. Maar dat stuitte op veel weerstand. Op een bepaald moment ging regressief links mij ‘rechts’ noemen, maar ik zie mezelf gewoon als een objectieve verslaggever.
Wat betreft zijn inschatting van Rusland als gevaar voor het westen: daar mogen onze vrienden in de Tweede Kamer en de
media weleens naar luisteren. Poetin is zeker geen vriend van het Westen -- wat de alt-right beweging wél gelooft -- maar het is ook niet zo dat hij onze manier van leven wel even onderuit haalt. De man doet zijn best om Rusland internationaal een grote rol te laten spelen. Dat is niet zo gek: het is als president van Rusland één van zijn belangrijkste verantwoordelijkheden. Als hij dat
niet deed zou hij het presidentschap niet waardig zijn. Dat hij zich ondertussen ook als een bruut gedraagt
in Rusland zelf staat daar los van.
Helaas is er ook iets merkwaardigs aan het interview. Duk heeft het namelijk over het gevaar van "islamisering." Nou weet ik dat die term tegenwoordig heel populair is, maar het ontgaat me wat er precies mee bedoeld wordt. Ook Duk legt dat niet goed uit. Iets met radicalisme, fundamentalisten, en andere mafketels die hun wil willen opleggen aan de rest van Nederland, maar waarom dat "islamisering" wordt genoemd en niet gewoon "radicalisme" is mij een raadsel.
Iemand als Jan Willem Duyvendak, hoogleraar sociologie, zegt: Nederland islamiseert helemaal niet. Jonge moslims vernederlandsen juist.
‘Ja, dat beweert Leo Lucassen (hoogleraar in Leiden) ook al heel lang. Flauwekul. Een deel van de jongere moslims past zich inderdaad aan, dat klopt. Prima. Maar er is ook een deel dat radicaliseert, dat zich afzet tegen de westerse cultuur. Een deel van links vindt dat oké, omdat zij ook antikapitalistisch zijn. Maar het religieuze aspect in die antiwesterse houding slaan ze voor het gemak over.
Vervolgens geeft hij twee voorbeelden van juridische zaken die héél uitzonderlijk zijn (wat ook de reden is dat ze in het nieuws gekomen zijn). Dat verbindt hij dan aan 'de juridische jihad,' ook zo'n nieuw begrip waar je alle kanten mee op kan.
Neem de moslima uit Den Haag die een zaak aanspande tegen de school van haar kinderen, omdat die vanwege het Offerfeest het fotomoment op school hadden gemist. Ze eist 10.000 euro, omdat er volgens haar sprake is van discriminatie. En in Rotterdam is een vrouw die bij de politie werkt, naar het College voor de Rechten van de Mens gestapt omdat ze vindt dat ze onder werktijd een hoofddoek moet kunnen dragen. Juridische jihad, noemen we dat.
Ga toch weg met je juridische jihad zeg. Ja, de dames in kwestie zijn mafketels die te horen hadden moeten krijgen dat ze maar lekker naar Saoedi-Arabië moeten verhuizen, maar om nou van een "juridische jihad" te spreken omdat welgeteld
twee moslima's iets onnozels doen... Dat is je reinste onzin én bangmakerij pur sang. Als deze twee gekkies het summum van "islamisering" zijn kunnen we wel concluderen dat het 'gevaar' daarvan nogal meevalt. En dan hebben we het nog niet eens gehad over mijn eerdere opmerking over het probleem met de term '
islamisering.'
