Wie kritiek heeft op de euro telt niet meer mee
Niet alleen in Brussel niet, maar zeker ook in Nederland niet. Kritiek hebben op de euro levert je een permaban op van de gevestigde orde.
In mijn stuk van vanochtend citeerde ik in dit verband professor Ewald Engelen, die bevestigde dat hij er uit ligt bij het establishment door zijn eurokritiek. Naar eigen zeggen wordt hij gezien als een 'clown' en een 'populist', een volksmenner. En dat, terwijl Engelen zich nog vrij mild uitdrukt over de eenheidsmunt. Hetzelfde geldt voor Thierry Baudet, die we de laatste tijd ook nooit meer op tv zien. En ook ondergetekende wordt door bepaalde politiek correcte mensen genegeerd of (achter de schermen, nooit rechtstreeks) belachelijk gemaakt vanwege mijn inhoudelijke kritiek op het politieke project, maar dat zal me er niet van weerhouden om de waarheid aan het licht te blijven brengen en het publiek te blijven informeren.
En we zijn niet de enigen die dat lot treft. Al jaren geleden overkwam het Bernard Connolly ook. U weet wellicht niet meer wie dat was, maar Connolly werkte als monetair econoom voor de Europese Commissie ten tijde van de voorbereidingen voor de Economische Monetaire Unie en de invoering van de euro. Connolly had vanuit zijn positie toegang tot alle relevante informatie, die hij vanuit zijn grote kennis van monetaire zaken goed kon beoordelen. Connolly werd na diens kritiek ontslagen door de Commissie en daarna op een werkelijk hondse manier behandeld. Hij heeft over die ervaringen een boek geschreven 'The Rotten Heart of Europe: the dirty war of Europe's money'. En zijn kritiek was niet mals, luister maar naar enkele van zijn citaten.
Over de informatie voorziening met betrekking tot de euro en de eurozone zei hij:
"In Frankrijk heeft de lange arm van de autoritaire Franse staat alle 'dissidente' (eurocritici, red.) economen en bankiers onder druk gezet; hebben ze internationale tv kanalen ingezet om financiële informatie te verdraaien; hebben ze effectenhuizen gedreigd hun handel te laten verliezen als ze de officiële Europese lijn zouden durven bekritiseren. Ze hebben schaamteloos hun staatsbanken en zelfs private banken gebruikt -volledig in strijd met de belangen van hun aandeelhouders en de wet- om de officiële politieke lijn te volgen. De professionele Economie fora in Europa organiseerden letterlijk honderden conferenties, seminars en colloquia waar alleen maar economen werden uitgenodigd, die het pro-euro verhaal wilden vertellen; en de zogenaamde 'research programma's' van de Commissie financierden alleen die economische studies, die het 'gelijk' van de opvatting van de Commissie bevestigden."
U ziet, beste lezer, hoe de Franse staat heeft gemanipuleerd tot en met en dat van een eerlijke informatievoorziening over de euro totaal geen sprake is geweest. Maar het wordt nog erger. Connolly vervolgde:
"Mijn centrale stelling is, dat het ERM (het wisselkoersmechanisme, red.) en de EMU (het mechanisme dat uiteindelijk de euro opleverde) niet alleen inefficiënt is, maar ook ondemocratisch: het bedreigt niet alleen onze welvaart, maar ook onze vrijheid en, uiteindelijk, ook onze vrede. Ik vrees dat het langetermijn effect van dit project zal leiden tot een toename van nationalistische gevoelens en tot een cultureel conflict tussen het Latijnse deel van Europa en het germaanse deel, tussen de wijn- en biercultuur, tussen de knoflooklanden en de worst etende landen."
En we zien dus nu, bijna twintig jaar na dato, dat Connolly gelijk heeft gekregen: de verschillen in cultuur en de economische onevenwichtigheden hebben Europa gespleten en tot massale werkloosheid geleid. Maar het wordt nóg erger. Connolly voorspelde ook dat de euro ófwel tot een permanente geldtransfer van Duitsland en de andere sterke landen richting Frankrijk zouden leiden, ófwel tot een vertrek van één van de door interne devaluatie geteisterde zuidelijke landen.
"Ofwel Duitsland betaalt permanent 10% van haar BBP per jaar, elk jaar, aan de door de crisis getroffen landen om de eurozone overeind te houden, ófwel zal de economische situatie in Griekenland of Spanje of elders zo slecht worden dat de burgers daar zeggen, 'wel, we kappen ermee'. Het is één ding om Griekenland of Ierland uit te kopen, maar als de Duitsers op een gegeven moment erachter komen dat ze ook Frankrijk moeten uitkopen, en ook nog eens op een permanente basis, wat gaan de Duitsers dan doen? Ik weet het niet. Maar die vraag zal ooit moeten worden beantwoord."
En hiermee komen we tot de kern van het 'rotte Europese hart', het desastreuze monetaire beleid van de Europese politieke elite. Connolly, vorig jaar:
"Volgens de euro-propaganda is de oorzaak van de crisis een gebrek aan begrotingsdiscipline in landen als Griekenland en een gebrek aan financiële discipline in een land als Ierland. Als gevolg daarvan focust men zich op begrotingsregels, bailouts en regelgeving van de financiële sector met het eventuele vooruitzicht van bailouts door de bankenunie, ofschoon dat niet geheel duidelijk wordt. Maar zowel de staatsschuldencrisis als de bankencrisis zijn symptomen en geen oorzaken. Het onderliggende probleem is dat er een enorme wereldwijde kredietbubbel is gecreëerd door verkeerd monetair beleid, vooral in de eurozone door de Europese Centrale Bank."
Over de onmogelijkheid om de Europese solidariteit af te dwingen, die nodig zal zijn om een permanente geldtransfer te realiseren, zei Connolly:
"Je kan wel tegen een land als Spanje zeggen: er is geen noodzaak om jullie economische concurrentiekracht, werkgelegenheid en handelsbalans te verbeteren, want we zullen jullie geldtransfers geven, elk jaar opnieuw, tot in de eeuwigheid, maar daarvoor ontbreekt de solidariteit. Er is geen Europees demos (volk, red.) en je creëert ook geen Europees volk door die solidariteit af te dwingen door een systeem op te tuigen dat zegt 'jullie krijgen geld als je onze regels volgt'. Het zal simpelweg niet werken."
Een wijs en vooruitziend man dus, die Connolly en we moeten helaas vaststellen dat hij op alle punten gelijk heeft gekregen. En mind you, die waarschuwing dateert uit 1996, bijna twintig jaar geleden en drie jaar voor de (girale) invoering van de euro. Maar hij mocht dat niet zeggen van Brussel. Men heeft Connolly vervolgens willens en wetens kapot gemaakt. Het Europese Hof van Justitie, tot wie Connolly zich uiteindelijk richtte om zijn onterechte ontslag aan te vechten, noemde zijn boek zelfs:
"aggressive, derogatory and insulting", taking particular umbrage at the author's suggestion that Economic and Monetary Union was a threat to democracy, freedom and "ultimately peace".
Ik zeg even niets meer.
Hier vindt u een overzicht van mijn columns en u kunt mij hier volgen op Twitter.
