We hebben het zelf gedaan!

Vrouwen hielpen ridderlijkheid de wereld uit.

Michael schreef het al eerder vandaag: in Nederland weten we niet meer wat goede manieren zijn. Mannelijke studenten worden in verlegenheid gebracht als de mores verlangt dat ze vrouwelijk gezelschap na afloop van de avond veilig thuis afleveren. Ridderlijkheid is niet meer vanzelfsprekend, zoveel mag duidelijk zijn. En wie heeft dat op zijn geweten?

Ooit - lang, lang geleden - werden politiek en economie gedomineerd door mannen. Het is een geliefde mythe dat dit gegeven hand in hand ging met de onderdrukking van vrouwen. Niets is minder waar. Mannen compenseerden hun overmacht namelijk met politesse, ridderlijkheid, jegens het zwakkere geslacht.

Ridderlijkheid wordt gevoed vanuit het bewustzijn van de man dat hij sterker is dan de vrouw. Hij erkent zijn overwicht en daarmee het potentiële gevaar dat hij de vrouw zou kunnen aandoen. Om zijn fysieke kracht en drift te beteugelen, ontstond een corpus aan conventies dat benadrukte dat de vrouw dan misschien minder sterk is, doch geenszins een minderwaardige partij.

De tijd van de maatschappelijke dominantie van de man is reeds lang vervlogen. De 'bevrijding' van het vrouwelijke geslacht heeft niet alleen alle vrouwen uit hun huizen getrokken en boards en de Kamer ingejaagd, het heeft op alle mogelijke manieren tot gevolg gehad dat ze niet meer behandeld worden als dames.

En daar plukken we nu de vruchten van. Vrouwen van vandaag de dag zijn zo ontzettend gelijk aan mannen dat goedgemanierdheid als belediging wordt opgevat. Het is een risicovolle onderneming geworden om als man voor een vrouw een deur open te houden of haar een zwaar voorwerp uit handen te nemen; dikke kans dat zijn hoffelijkheid haar woede ontlokt.

Alle verwoede pogingen van feministen ten spijt: mannen en vrouwen zullen nooit absoluut gelijk zijn. Een man is sterker. Dat kunnen en hoeven we niet te ontkennen. Laten we de man alsjeblieft toe staan dit te compenseren met goede manieren. Gelijker kan het niet worden.