Wat rechts Nederland kan en moet leren van Donald Trumps verrassende overwinning

Rechts heeft het in Nederland de afgelopen jaren absoluut niet makkelijk gehad. Dat klinkt wellicht een beetje gek. De VVD, traditioneel een rechtse partij, is immers al jaren aan de macht. Daarom zouden het voor rechts juist hoogtij dagen moeten zijn.

Helaas is de werkelijkheid anders. Door samen te werken met de PvdA heeft de VVD haar rechtse veren namelijk al lang afgeschud. De partij is op zijn best 'centristisch.' Als je naar het beleid van Rtute II kijkt is dat misschien zelfs nog te positief.

Het valt dus allemaal tegen. De vraag is: wat kunnen we daar vanaf nu aan doen? Mijn antwoord: kijk naar het succes van Donald Trump en leer daarvan.

De belangrijkste les om verkiezingen te winnen is dat wij van rechts af moeten van de idee dat het populisme wanstaltig en vies is. Nee, inhoudelijk vind ik het populisme ook niet je van het, maar er zijn gewoon heel veel mensen die er wel degelijk iets in zien; die eerst en vooral geloven dat het probleem met de overheid niet is dat die te groot is, maar dat de verkeerde poppetjes op de verkeerde plek zitten en dat het geld dat wordt uitgegeven niet gebruikt wordt om het leven van Jan met de Pet te verbeteren. Er wordt miljarden uitgegeven aan Europa, aan Turkije, aan Afrikaanse landen, aan immigranten. De gemiddelde arbeider kijkt daar naar en vindt het vreselijk, wat dan ook de reden is dat de moderne arbeider bar weinig op heeft met de PvdA.

Rechts moet het dus eerst en vooral hebben over hoe we het leven van de gemiddelde Nederlander -- de man of vrouw die elke werkdag aan het werk gaat, 's avonds thuiskomt en tv kijkt, een biertje drinkt, en in het weekend lekker van het leven wil genieten zonder dat de baas hem lastigvalt -- beter kunnen maken. Daarbij moeten we het vooral niet schuwen om links keihard aan te vallen op hun hobbyprojecten en verkwisterij. Steeds weer moeten we duidelijk maken dat, als er geld overgemaakt wordt naar Brussel, immigranten of 'derdewereldlanden,' dit volledig onacceptabel is en dat het ten koste van de Nederlander zelf gaat.

Betekent dit dat we dan onze visie op een kleine overheid en de vrije markt maar helemaal los moeten laten? Natuurlijk niet. Die ideeën moeten de grondslag vormen voor de oplossingen die wij aanbieden. Maar we moeten dat doen op een manier die 'de Nederlander' echt aanspreekt. Met een paar technische termen en opmerkingen redden we het niet; links valt ons er dan veel te gemakkelijk op aan. Nee, we moeten duidelijke voorbeelden geven die voorkomen uit het echte leven. Zeg niet dat 'de vrije markt dit kan oplossen,' maar geef dat aan, bijvoorbeeld door te verwijzen naar mensen die relatief minder voor hun boodschappen betalen door de concurrentie tussen C1000, Albert Heijn, Jumbo, de Aldi en al die andere supermarkten. Veel Nederlanders gaan langs bij verschillende supermarkten om hun boodschappen te doen; bij de ene is dit lekkerder, bij de andere is dat goedkoper. Als we het dus over 'de vrije markt' en 'concurrentie' hebben moeten we dat op zo'n manier verwoorden dat de Nederlander kan zien dat dit nu ook al gebeurt en dat hij daar optimaal van profiteert.

Tegelijkertijd moet rechts ervoor waken om te veel geassioceerd te worden met grote bedrijven. Want ja, dat is de valkuil waar we bijna elke keer weer invallen. We moeten ons eerst en vooral bezighouden met het MKB -- het midden- en klein bedrijf welke de hart van onze economie vormt. We moeten kijken naar hoe we het gemakkelijker voor hén kunnen maken en het voortdurend hebben over de idiote regeltjes die we zullen afschaffen om hen te helpen. Daarbij geldt alweer dat we voorbeelden moeten geven. Steeds weer. We moeten een verhaal vertellen, niet een lijstje van rechts-liberale technische termen opdreunen. Ook hier geldt dat we het niet alleen moeten hebben over de eigenaren van dit soort bedrijven, maar over het leven van de werknemers van deze ondernemingen. Hoe zorgt ons beleid ervoor dat hun leven beter en gemakkelijker wordt? Hoe kunnen we er zorg voor dragen dat zij zich geen zorgen meer hoeven te maken over de vraag of ze over een jaar nog wel werk hebben terwijl ze niet tegelijkertijd twee keer zoveel moeten doen en uitgebuit worden door hun werkgevers? Dat zijn zaken waarover de gemiddelde werknemer zich gewoon ernstig zorgen maakt. Rechts heeft het daar maar zelden over.

Op het moment dat we die oplossingen aanbieden moeten we doen wat Trump ook voortdurend deed tijdens zijn campagne: continu benadrukken dat de linkse partijen juist deze mensen stelselmatig de vernieling in helpen. Geen zacht gezeur over 'ze bedoelen het wel goed, hun oplossingen zijn gewoon verkeerd.' Trump was hier heel duidelijk over in zijn campagne: ze bedoelen het helemaal niet goed en hij benoemde dat keer op keer keihard. Links is slecht. Punt. De élite heeft lak aan de gewone burger. Einde discussie.

Vervolgens moeten we ook het lef hebben om daadwerkelijk de oorlog te verklaren aan de Europese Unie, en dan specifiek aan de dames en heren die het voor het zeggen hebben in Brussel. De gemiddelde Nederlander heeft helemaal niets met die lui, maar weet wel dat zij het nog lastiger voor ons maken dan het al is. Ze geven bakken met geld uit aan Oost-Europa, de macht van Brussel wordt groter waardoor onze eigen regering niet kan doen wat de kiezer wil, er wordt gesproken over uitbreiding met landen die onze cultuur niet delen en die door hun migratiepolitiek zelfs een gevaar voor ons vormen. Een rechtse beweging die de megalomanen in Brussel negeert en nauwelijks over hun wanbeleid spreekt heeft weinig tot geen kans van slagen op de lange termijn. Nederlanders willen het zélf voor het zeggen krijgen, en daarin hebben ze nog gelijk ook.

Wat immigratie en integratie betreft moeten we, zoals Trump duidelijk heeft bewezen, ook allerminst bang zijn om het beestje bij zijn naam te noemen. Nou ben ik geen voorstander van sommige retoriek die hij gebruikte -- en die Wilders ook vaak gebruikt -- maar we mogen prima hard en duidelijk zijn. Heel veel leden van de midden- en onderklasse -- termen die achterhaald zijn, maar we moeten ze maar weer eens van stal halen -- zien hun buurten veranderen... en niet op een positieve manier. Ze groeiden op in een buurt waarin iedereen elkaar kende: ze waren niet slechts buurtgenoten, maar vrienden. Dat is helemaal aan het verdwijnen, en dat komt voor een groot deel door de onbeperkte immigratie uit -- jawel, we zeggen het gewoon -- islamitische landen. Niets mis met een immigrant uit zo'n land die graag wil integreren, maar er is wel degelijk iets mis als hij dat niet wil en vervolgens ook nog eens in een buurt gaat wonen waarin hij omringd wordt door mede-immigranten die er net zo over denken enerzijds, en door verbaasde autochtone Nederlanders die niet begrijpen wat er in vredesnaam gebeurt anderzijds.

Ook bewijst Trumps succes dat we onze tegenstanders helemaal niet fluwelen handschoenen hoeven aan te pakken. We mogen, nee, we moeten, keihard zijn. Links is niet slechts 'een tegenstander,' maar de vijand, en dan niet alleen van ons als rechtse activisten, maar van de gewone gemiddelde Nederlander. Links heeft helemaal niet het beste voor met Miep en Jan. Misschien dat Hassan en Aisha nog iets van prioriteit hebben voor de rooien, maar dat is het dan wel.

Rechts moet het individu centraal stellen en zijn aspiraties én zorgen. Maar al te vaak zie je rond verkiezingstijd dat rechtse partijen het continu hebben over 'ambitieuze mensen' die 'het maximale uit hun leven willen halen.' Dat is allemaal leuk en belangrijk, maar laten we wel wezen: heel veel mensen willen gewoon een mooi en goed leven hebben met hun gezin. Ze zijn helemaal niet op zoek naar landelijke erkenning voor hun grootheid, sterker nog, dat vinden ze je reinste flauwekul en arrogantie. Ze willen gewoon hun boodschappen kunnen betalen, goed voor de kinderen kunnen zorgen, een baan hebben waar ze het over het algemeen naar hun zin hebben, en genoeg geld mee naar huis nemen om elk jaar op vakantie te gaan. Hun probleem is niet dat ze erop azen om 1 miljoen euro per jaar te verdienen, maar niet weten hoe; ze willen gewoon rond kunnen komen van wat ze verdienen zonder zich zorgen te maken over de toekomst. En nee, daar is helemaal niets mis mee. Denk maar eens na: hoeveel mensen ken je die, toen ze hun laatste adem uitbliezen, huilden dat ze 'zoveel meer hadden kunnen bereiken in hun leven', en hoeveel mensen ken je -- of heb je over gehoord -- die in hun laatste dagen op deze aardbol eerst en vooral bezig zijn met de mensen van wie ze houden en er wellicht spijt van hebben dat ze het contact verloren zijn met kinderen, zussen, broers, en goede vrienden? Ja, het is belangrijk en leuk om steeds meer geld te verdienen, maar als mens haal je je echte levensgeluk uit je relaties met anderen; van je partner tot je kinderen en ouders.

Tenslotte moeten wij van rechts niet slechts bereid zijn om politieke correctheid aan de kaak te stellen, maar dat vreselijke idee zelfs helemaal te verpulveren. Dit dient echt een oorlog te zijn, zowel politiek als cultureel. Niets geen Zwarte Piet afschaffen. Piet hoort bij Nederland en wij zullen hem altijd beschermen. Dat geldt niet alleen voor bloggers en columnisten, maar ook voor politici. Iedere rechtse politici die een carriere in de politiek wil hebben moet het zonder pardon opnemen voor dit soort onderdelen van onze cultuur. Nee, we hebben geen 'begrip' voor 'de andere kant.' De racismeroepers en Piet-haters haten onze cultuur. Da's leuk voor hen, maar wij laten ze onze cultuur niet kapotmaken. Hoe harder ze janken en gillen, hoe harder wij tegen ze in gaan.

Kortom, rechts moet qua stijl en communicatie gewoon populistisch durven te zijn. Inhoudelijk zal ik daar nooit voor pleiten omdat het populisme inhoudelijk gewoon progressief is (met een grote overheid, etc.). Maar de wijze waarop we problemen benaderen én de manier waarop we over de politiek praten moet wel degelijk populistisch zijn. Doen we dat, dan voorspel ik voor rechtse partijen in Nederland grote verkiezingsoverwinningen én de mogelijkheid om het beleid eindelijk écht op de schop te zetten.