Wat bezielt Tofik Dibi?

Persconferentie neemt vragen niet weg.

Er ontstond zojuist op Twitter wat commotie over het te vroeg publiceren van dit artikel. Wij hadden gewoon al voorspeld dat Dibi helemaal niets zou gaan zeggen en zijn daarna op het terras gaan zitten met bier en bitterballen.

Nu Tofik Dibi zich zojuist via een heuse persconferentie officieel heeft gekandideerd voor het lijsttrekkerschap van GroenLinks, dringt de vraag zich op waarom hij zich gedwongen voelde deze opmerkelijke stap te zetten. Het leiderschap van Jolande Sap was de afgelopen achttien maanden uiteraard niet altijd onomstreden. Op kritieke momenten (Kunduz-I) liet ze zien over te weinig vingertoppengevoel en, ach vooruit, opportunisme te beschikken om politieke kansen om te zetten in zetelwinst in de peilingen. Maar van dat gebrek aan vingertoppengevoel was weinig merkbaar in de nasleep van de Catshuiscrisis (Kunduz-II). Ze kwam, zag en legde een lelijk links akkoord op aan een onwillige Rutte en co - en ging daar vervolgens (vanuit haar perspectief uiteraard volkomen terecht) mee lopen pronken.

Juist op het moment dat Saps leiderschap het sterkst leek, kwam Dibi dus met deze merkwaardige manoeuvre. In de media (en in de commentsecties van deze site) is uitgebreid gespeculeerd over de motieven van de Arie Boomsma van de islam. Volgens sommigen was hij niet meer dan het werktuig van de extreemlinkse vleugel onder leiding van Rene Danen. Dat lijkt me sterk. Een paar jaar geleden was het immers Dibi die, samen met Femke Halsema, het voortouw nam om Danen en consorten de partij uit te werken - of althans, de top van de partij. Waarschijnlijker is het dat het gewoon een botsing der ego's is, vermengd met een conflict over de vraag waar GroenLinks eigenlijk voor (be)staat. De econoom Sap wil liefst morgen nog bestuurlijke verantwoordelijkheid dragen, de mediastudent Dibi zit vooral in de politiek om campagnes te voeren. Een soort fundi's versus realos dus, maar dan zonder scherpe ideologische kantjes.

Maakt het uiteindelijk uit wie deze strijd wint? Voor VVD en CDA zou het antwoord natuurlijk nee moeten luiden. Een partij als GroenLinks staat zo stijf van het politiekcorrecte voluntarisme dat daar geen land mee te regeren valt. Maar ja, nu Geert het land in de armen van Kunduz heeft gedreven, valt geen enkele coalitie meer uit te sluiten - zelfs niet een horrorcoalitie met de partij van Jolande en Tofik.